Айтыс II том
Тәтті түс көргендей-ақ тамсанасың,
Ақыл сұрай жүрсің бе жалаңаштан?
Сарышолақ:
Жігіттің қыздан әркез алмағы бар,
Сіз – ақшабақ, аулаушының қармағы бар.
Қырғи ем, аққу алған, шындағанда,
Ал, құрбым, сайлан-дағы, қорғанып ал.
Тоқсұлу:
Кемерге тағып жүрген қының бар ма
Әйелсіз бұл жалғанда күнің бар ма?
Қарғы түсер аққу үшін тамағыңа
Ал, сенің қызды көрсең, жының бар ма?
Сарышолақ:
Мен жүйрік топ алдында іркілмеген,
Сен – қулық, алға оза бүлкілдеген.
Сұлу қыз, келбетіңе сөздерің сай,
Көргенде жүрегім май ішкендей кілкілдеген.
Тоқсұлу:
Бұл жалған өтеді-ау бір күн деген,
Жүйрік пе топ алдында сілкінбеген?!
Дауысың ащы екен байғыздайын,
Өлең қайдан шығады осындай сұрқыңменен?
Сарышолақ:
Егіншінің ісі көп, қара борбай,
Жауы бар, қаптай ұшқан қараторғай.
Ауылыңа маңдай тіреп келгенімде,
Жігіттің біз секілді жолы болғай.
Тоқсұлу:
Жолың болмай, о, шіркін, жүр едің бе,
Әлде түнде далаға түнедің бе?
Шұбыртпадай соңымнан қалмай қойдың,
Бір запыран бар секілді жүрегіңде.
Сарышолақ:
Жолаушының жайы жоқ түзде жүрген,
Мен едім сендейлерді іздеп жүрген.
92
Қазақ өнерінің антологиясы
Жастың жас табады сұрағанын,
Аман ба, оу, кербезім, қоныс-іргең?
Тоқсұлу:
Талай шөңге кірді ғой табаныма,
Көктемеде келмедің сабаныма.
Тары пісті, маржандай қырман толы,
Қап әкеліп, баспақсың-ау амалыңа.
Сарышолақ:
Қыздары бұл жатақтың сөзге ұста,
Әр сөзді өзің айттың осы тұста.
Ауылыңа келгенімде жолым түсіп,
Шаруаңды неге айтпадың өткен қыста?
Тоқсұлу:
Сөзіңнің түрі қызық, ақын шырақ,
Болды ғой көктемде ауылың жырақ.
Есіңнен бәрі ұмыт болғаны ма,
Келмеп пе ең ауылымызға астық сұрап?
Сарышолақ:
Егіншінің тілегі мөлдір бұлақ,
Сөздерің өткір, секілді қияқ-құрақ.
Біздің ел малыменен қоса өрген,
Көшеміз жайылым қуа, алыс жырақ.
Тоқсұлу:
Малдарың қыс болғанда желмен кетер,
Не керек, босып жүріп, жесең шекер.
Қаптап алып отырамын астығымды,
Көп көшкен, түбі ойласаң, телмеңдетер.
Сарышолақ:
Қыздарда уайым жоқ жаннан басқа,
Тап болдым уәж еместе сүмбіл шашқа.
Көрер ем қалыңмалды санап берсем,
Мінезің басылар ед алыпқашпа.
|
