Айтыс II том «КҮлтегін»

204
Қазақ өнерінің антологиясы
Он сегіз мың әлемге ат қойған кім, 
Иесі кімге ат қой деп әмір қылды? 
Онан әрі сұрайтын жұмбағым жоқ, 
Ашып бер, шамаң келсе, бұл мүшкілді.
Әсет:
Айтпассыз, ағат сөйлеп, білсек қата, 
Ақын деп қазақ маған берген бата. 
Әлемді он сегіз мың үшке бөліп, 
Ат қойған өз ойымен Адам ата.
Ол өзі Рас-Рап деген таққа мінді, 
Анық Хақ та таныған асық дінді.
Бірі – жарық, біреуі қараңғы деп, 
Аспанға мәжбүр еткен Ай мен Күнді.
Құрт-құмырсқа, ұшқан құс, мал хайуан, 
Жан иесі адамзат, пері, жынды.
Көкте жұлдыз, Ай мен Күн, періште, аспан, 
Жансыз нәрсе, тағы ағаш, шөп пен құмды. 
Қар, жаңбыр, қыс пенен күз, жаз пасылы,
Оларға ішін ашып, ізет қылды.
Енді қыз, боп жүрмесін еңбегім жер, 
Осы жұрт бірімізді уәдесіз дер. 
Төрт сөзің түгелденіп, бітіп отыр, 
Аттамай әдебіңнен, түймемді бер.
* * *
Сонда қыз әдебінен аспай келді, 
Аяғын титтей қия баспай келді.
Шетіне орамалдың жүзік түйіп,
Алдыма бір торғынды тастай берді.
Торғынға түйген екен алтын жүзік, 
Майданда екі қыран қандай қызық. 
Бозбала айғай салып, еркек жыныс,
Омыраулап барады үйді бұзып. 

205
Айтыс II том
Мен келгенде қызыл үй сегіз қанат, 
Сүйрелеп, түк қоймады түңлік, үзік.
Басында бүржің қағып отырсам да, 
Жүлде алдым, аяғында қамал бұзып.
Осындай Қарқаралыға барған жерім, 
Серуенді қыз-қыранмен салған жерім. 
Түбінде ақындықпен жеңгенім жоқ, 
Уәдемше тоқталып қалған жерім. 
Серт бойынша белгілі боп екі түйме, 
Алтын жүзік, бір торғын алған жерім. 
Заты ұрғашы демесек, уа, жігіттер, 
Әйелдің көрдім сондай бағлан керін.

жүктеу/скачать 0,96 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: