Александер (2001,2008) тәжірибеде
зерттелген диалогтің бес үлгісін анықтады.
Балалар күннен күнге қолжетімділік артып
келе
жатқан
анағұрлым
кең
коммуникациялық үдерістерге тиімді және
ойдағыдай қатысуға мүмкіндік беретін сыни
тұрғыдан ойлау мен зерттеу дағдыларын
дамытуы керек (Wolfe and Alexander, 2008). Бұл мұғалімдердің көпшілігінің түсінігі
бойынша, диалог пен ауызекі немесе
«интерактивті»
оқытудың
арасындағы
айырмашылықты логикалық және ұтымды
дәлел ретінде қолданылатын «диалектика»
элементі . (Wolfe and Alexander, 2008). Мерсер мен Фишер (1993) ЖАДА-ның
тапсырманы орындау жауапкершілігін білім
алушыға беру қасиетін көпіршелердің басты
мақсаты деп қарайды.
Мерсер (2005) құрдастар тобындағы өзара
қарым-қатынас
оқуда
маңызды
рөл
атқаратынын көрсетті.
Мерсер сыныпта талқылаудағы дәлелдің
үш түрін анықтады.
Метасана немесе «Қалай оқу керектігін
үйрену» (Flavell,1976; Vygotsky,1978) деген
атаулармен танымал педагогикалық тәсілдер
әлеуметтік-сындарлылық
идеяларының
қазіргі заманғы маңызды түсіндермелері
ретінде қолданылады.
1960 жылдары когнитивті психология
әлемінде
ойлауды
дамыту
теориясы
тұрғысынан Жан Пиаженің теориясы
басымдыққа ие болды.
Ол кезең үшін бақылау мен эксперимент
жүргізудің тиімді әдістерін әзірлеген Пиаже мүлдем
өзгермейтін
және
әмбебап
кезеңдерде жүзеге асырылатын жалпы
когнитивті операциялардың кешенді даму
көрінісін нанымды дәледеп шықты.
Пиажені жеке
айырмашылықтар
қызықтырмаған,
ол
«эпистемиялық субъектіні» зерттеген.
Пиаже жаңа туған нәрестелердің «ана сүтімен коректену», айналадағы аңдау
сияқты шектеулі биологиялық қабілеттермен
бірге, оқудың ассимиляция және бейімделу деп атаған басты екі үдерісіне ие екендігі
туралы болжаған.
