Гарднер теориясының
ерекшелігін
қолдамайды.
Зиятқа қатысты соңғы зерттеулер, атап
айтқанда, Роберт Стернберг ұсынған
«үштік модель» теориясы Гарднердің зияткерліктің
стандартты
теориясына
сенімсіздігі туралы ойлармен ұштасып
жатты.
Алайда, Гарднерге қарағанда , Стенберг адам санасында өнделетін нақты материалға
аса мән бермейді, оның орнына ол
зияткерліктің компоненттік, эмпиримистік
және
мәнмәтіндік
аспектілеріне
назар
аударады.
Стернбергтіңайтуы бойынша, адами
зияткерлік – бұл «жеке тұлға өміріне қатсты шынайы ортаны бейімдеуге, іріктеуге және құруға бағытталған ой әрекеті»(Sternberg, 2007),яғни зияткер
жеке тұлға ретінде өз өміріндегі қоршаған
орта өзгерістерін қалай жеңе алатынын
көрсетеді.
Ридли (2004) ген біздің мінез-құлқымызды
бақыламайды, алайда біздің тәжірибеміздің
әсерінен өзгеріп отырады деп пайымдайды.
Ол истинкт білім алуға қарама-қайшы
емес,
керісінше
генетикалық
әсерге
қарағанда қоршаған ортаның ықпалын
қайтару ауыр екенін айтқан.
Өзінің «Тәрбиелеу болжамдары» (The Nurture Assumpion) деген кітабында Джудит Харрис «тәрбие» ұғымын, отбасылық
тәрбие мәнмәтініндегі дәстүрлі анықтамаға
сәйкес, Құрама Штаттары тұрғындарының
сипаттамасының басым бөлігіндегі қарама-
қайшы пікірлерді қажетті деңгейде түсіндіре
алмайды деп тұжырымдайды.
Маңдай бөліктерінің маңызды бақылау
қызметтерінің бірі –ақпаратты сұрыптайтын
(фокустік) зейін, яғни біз ерекше назар
аудару
үшін
ойдағы
ақпаратты
шоғырландарға бастаған кезде маңдай
бөліктері белсенді бола бастайды (Goswami,
