Қалымбек Аян Советұлы

Жаз болса да - суықтау,

Суықтау жыр, көңіліме жуықтау.

Сол жандармен жүрегім алшақтады,

Түсінбестік, арамызда сыр ұқпау...
Уақыт па екен бəрін қойған орнына,

Анығырақ біле алмадым оны да.

Көңілімде кедергі толы болса да,

Жүгірем əркез болмашы қиял соңына.

Бəрібір де өткенді қайтармайсың.

Баяғыдай сол жанның көңілінде,

Не істесең де қайтадан жайқалмайсың.

Шын достыққа мендік жүрек сенеді,

Кейде жаным мұңға батып қамығад,

Қарай берем өмірдің бұл сиқына,

Ауыр болсын, ауырды да көтерем,

Сан ойларым мені ішімнен түтеді

* * *
Көрейін, яки мен естиін,

Ертерек немес кеш дейін.

Кейде кеш түсініп жатасың,

Құның жоқ екенін бес тиын…
Жетейін биікке жетпейін,

Кетейін алысқа кетпейін.

Мені ойлап алаңдап жүретін

Жандарға шүкірлік етейін.

Жылдар жалғап жылдарға арқандарын,

Алланы еске алып таң атырған,

Ренішті қойып, барлығында кешіресің,

Жанымда емес, дұғамда барсыз,

Толғаулы мынау жүректе барсыз,

Бір кезде күнсіз, бір кезде қарсыз,

Дем алып ап, кей мезетте асықтым,

Біреу менің жанымды жылытады,

Біреу мені айтқызбай түсінеді,

Біреу мені балайды бар ғаламға,

Біреу мені жанынан артық көред(і),

Біреу менің жанарымды қуантады,

Міне солай, өтуде өміріміз,

* * *

Ұшқыр қиял көз жетпеске самғайды,
Самғайды да, көкжиегін таңдайды.
Қиыры жоқ шексіздікке ұмтылып,
Бір арманды екінші арман жалғайды.
(Ал мен болсам көрсем деймін шалғайды...)
Актерге

Күн салып ап көңілдің қалтасына,

Сол тұрғындар.. Жандары тым ерекше,

Бір кеуде де бірнеше жан тоғысқан,

Кей кездері, жайма шуақ көктемдей,

Сахнаны салтанатты үйім дер,

Ай аспанды, күн ғаламды билейді,

Жалғыздықтың жаһанда күйі бөтен,