Қалымбек Аян Советұлы

Бойымда сағыныш маздаған.

Ұшырып сезімнің хаттарын,

Ғашықтық бар менде аздаған.

Есіме түседі жаздағы ән.

Сол жанды ойлаумен көз ілген,

Ғашықтық бар менде аздаған.

Болғанмен жүректе жарылыс.

Көңілдің мұңдарын қозғайтын,

Бар менде тек қана сағыныш.

Бал күннің иісі жиі аңқып.

Барғанда алдыңа, жасқанар,

Бар менде өзгеше ұяңдық!

Көкейде жаңғырып тұр сөзің.

Ғажайып тылсыммен үндескен,

Бар менде ғаламат бір сезім!

Ақ гүлдей нәзік дір еттім.

Ақ жаңбырменен ақ түнге,

Ақ өлең жазып, гүл ектім.

Ақ жолдар шығып сан алдан.

Ақ үміт алға жетелеп,

Қол создым таңға ағарған.

Ақ нұры мені тербеді.

Ақ арай күліп аспаннан,

Қолдарын бұлғап, «Кел!»-деді.

Ақ маржан сөздің аздығы

Ақын жандарға жат мүлде.

Ақ түстер сыйлап, тербеткен,

Айтамын алғыс ақ түнге!

Көктем келсе...
Көктем келсе алапқа гүлін алып,
Жақсылыққа балайтын мұны халық.
Анам, шіркін, сақтайтын балама деп
Ең дəмдісін аузынан жырып алып.
Əкем-дағы күтетін Данатайын.
Жан ғой ол жаны ізгі, қарапайым.
Інім де күтіп жүр ме жан əпкесін
Көңіліне жасырып "алақайын"?!
Біздің ауыл, сондай-тын. Тыңда, құрбым!
Иісі аңқып тұратын мұнда қырдың.
Ол жақтағы тұлымды - намысшылдау,
Ибасы бар кез-келген сырғалының.
Бұл қала ма? Жалықтым, бұл қаладан.
(Тағдырымнан тəуліктер жұлмалаған.)
Болар-болмас тірлікке құр алданып,
Ғұмырым Күн бетінде сырғанаған.

Ауылда ма? Ауылда Наурыз келген.