Алматы 2010 Мұхаммед Юсуф Кандахлауи

Шаби  айтады:  «Омар  (р.а.)  мен  Үбәй  ибн  Кағб 

әлдебір  мәселеде  бір-бірімен  келіспей  қалады. 

Омар:  «Бұл  мәселені  шешу  үшін  қазының  төрелігіне 

жүгінейік»,  –  дейді,  Олар  Зәйд  ибн  Сабитке  баратын 

болып  келіседі.  Омар:  «Бізге  төрелігін  айтсын  деп 

саған  келдік»,  –  дейді.  Ол  кезде  таласып-тартысып 

қалған адамдар дауды шешу үшін қазының үйіне бара-

тын. Зәйд төрге көпшік тастап: «Ей, мүміндердің әмірі! 

Мына жерге отыр», – дейді. Сонда Омар: «Сен менің 

лауазымыма  қарап,  төрден  орын  беріп,  әділетсіздікке 

бардың.  Мен  қарсыласымның  қасына  отырамын»,  – 

деп, Үбәй ибн Кағбпен тізе түйістіріп отырады. 

Алдымен  сөзді  Убәй  ибн  Кағб  бастайды.  Омар 

оның  уәжіне  қарсылық  білдіреді.  Ислам  шариғаты 

бойынша, дауласып қалғанда, қарсылық білдірген кісі-

ге  ант  айтқызылуы  тиіс.  Зәйд  Убейге  «Мүміндердің 

басшысына бұл рәсімді орындатпай-ақ қояйық», – десе 

де,  Омар  ант  етіп,  сөзін  былай  түйіндеді:  «Омар  мен 

қатардағы басқа мұсылманды тең көрмейінше, кісі дау-

ын шешуге Зәйдтің хақысы жоқ. Адамдарды алалауын 

қоймайынша, Зәйд ешкімнің дауын қарай алмайды»

457

.