| бір күң және омардың әділдігі
Ибн Аббас (р.а.) айтады: «Бір күң Омарға
«Қожайыным зина істедің деп айыптап, мені отқа
отырғызды, сол себептен әурет жерім күйіп қалды», –
деп шағым айта барады. Омар (р.а.):
– Қожайының сенің зина істегеніңді көзімен көрді
ме? – деп сұрайды. Күң:
– Жоқ, – деп жауап береді.
– Жоқ, өзің мойындадың ба?
– Жоқ.
– Олай болса, қожайының менің алдыма келсін, –
дейді. Күңнің қожайыны алдына келгенде, Омар (р.а.):
– Демек, сен Аллаһтың азабымен (отпен ) азаптаған
екенсің, солай ма? – деп сұрайды одан. Ол:
– Ей, мүміндердің әміршісі, одан күмәнданған
едім, – дейді.
– Үстінен түстің бе? – деп сұрайды Омар (р.а.).
– Жоқ, – деп жауап береді.
– Жоқ, өзі мойындады ма?
– Жоқ, мойындаған жоқ.
Сонда Омар (р.а.):
– Аллаһқа ант етемін, егер мен Расулаллаһтың
«Құлы үшін қожайынына, баласы үшін әкесіне қысас
жасалмайды» дегенін естімегенде, мына күң үшін саған
қысас жасар едім, – дейді. Омар оған жүз рет дүре
соқтырумен шектеледі. Күңге: «Сен бар, сен Аллаһ
разылығы үшін азатсың. Мен Расулаллаһтың: «Отқа
күйдірілген немесе көзі ойылған, құлағы, мұрны кес-
ілген адам азат. Ол – Аллаһ пен расулының азаты» де-
генін өз құлағыммен естігенмін», – деді.
467
467
Бәйхақи, Сүнән 3/36 (15726)
448
Сахабалар салған сара жол
Достарыңызбен бөлісу: | 
