олардың фонемалық реңктері
р, л дыбыстарынан кейінгі дауыстыларға
тәуелді болуы ықтимал. Мысалы,
р, л сонорларынан кейін
а, ә, е, ү және
дауысты + сонор дыбыс тіркесі –
ұу, ый келсе,
р, л-дың алдында келетін
қысаң селбеспе дауысты өзінің созылыңқылығы жағынан біршама қысқа
айтылады. Ал сөз басындағы
р, л-дан кейін қысаң дауыстылар келсе,
керісінше, селбеспе дауысты біршама созылыңқы айтылуы ықтимал [2,
110б.]. Ал І.Кеңесбаевтың пікірінше,
р фонемасы тіл ұшы альвеолға нық
тиіп, фонациялық ауа өте қарқынды шығу арқылы жасалады. Сөз ортасында
р бір рет дірілдейді де, сөз аяғында көбіне екі рет дірілдейді. Сондықтан бұл
фонеманы вибрациялық (діріл) фонема дейміз. Бұл фонма сөз ортасы мен сөз
аяғында көп ұшырайды. Бұрынғы түркологтар айтқандай,
р сөз басында
кездеспейді. Осының салдарынан өзге тілден ауысқан
р-дан басталуға тиісті
сөзердің алдынан
ы немесе
і дыбыстары қосылып отырады немесе кейде
ү, ұ,
о тәрізді дыбыстар селбесіп тұрады. Сол сияқты
л-дан басталуға тиісті сөздің
алдынан қалай да бір қысаң дауысты қосалқыланып отырады. Осы сияқты
Ж.Аралбаевтың да пікірінше, сөз басында р дыбысыы сирек қолданылады.
Р
дыбысынан басталатын бір топ сөзде кейде алдынан ы, і қысаңдарын, не ү, ұ,
о дыбыстарын протезаға бейімдейді:
ырахмет (рахмет), ырас (рас), ырай
(рай), ірет (рет), ұрықсат (рұқсат), ұру (ру) және т.б.
Достарыңызбен бөлісу: