З.Қабдолов:
Б.Хасанов қазақ метафраларын екіге бөледі:
Тілімізде қаламгердің өзіндік қолтаңбасын танытатын, авторлық түйсінуден хабар беретін метафораны индивидуалды, жеке қолданыстағы метафора деп атаймыз.
Т.Ахметжан шығармаларынан автордың өзіндік қолтаңбасын бейнелейтін метафоралар:
Күннің алтын құйрығы
Мамырдың май тоңғысыз мамық түні,
Тыныштық – шексіз ойдың ошағы,
Жастық – көктемгі өткінші жауын екен
қарттық – қуарған күзгі ағаш
І.Есенберлиннің сөз саптауындағы осы бір авторлық метафоралардың жөні бөлек
Зікірияның Айжанға үйленген шағы – ауылда
Мысалдардағы мәдениет күресі, қуаныштың үлкен кемесі, өгей өлке, жер астынан шыққан көз, деген метафоралар автордың өзіндік индивидуалды метафоралары. Мұндай метафоралық қолданыстар жазушының өзіндік қолтаңбасын танытады. Сондықтан да бұл тәрізді метафоралар жалпы халықтық емес, жеке қолданыстағы (индивидуалды) метафора деп аталады.
Достарыңызбен бөлісу: |
