«тіршілік әлемі» жатыр. Бұл – адамның іс жүзіндегі әрекеттерінің
шындығы және оның болашақтағы мүмкіндіктері соның шектерінде
айқындалатын, алдын ала беріліп қойған көкжиек. Ол, тегінде,
нақтылықтың зерттелетін үдерістері егжей-тегжейлі талданған,
қашанда толық болмайтын ғылыми танымынан әлдеқайда бұрын пай-
да болады, ал ол кезде тіршілік әлемі айқындығымен ерекшеленеді.
«Тіршілік әлемі» барлық мүмкін болатын мағыналармен толыққан,
сондықтан заттарды танып біле отырып, біз оларға осы мағыналарды
береміз. Алайда көпшілік адамдардың ойынша, олар өздерінің санасы-
на тәуелді болмай өмір сүретін сол нақтылықты танып біліп жатыр.
Ал, шындығында, адамдар заттарға өздерінің «тіршілік әлемінен»
келіп шығатын мағыналарды телиді. Міне, сондықтан феноменоло-
гия санада мағыналардың пайда болуын зерттейді. Ал ол үшін сананың
өзінің түпнегізінде жатқан таза формаларына жету керек.
Бұл мақсаттарға жету үшін, Э.Гуссерль құбылыстық редукция
(қысқарту, салыстыру) әдісі – «эпохені» пайдаланады. Ол заттардың
«эйдосы», яғни санаға ашылатын таза мағыналары айқындалғанға
дейін олардың бір-бірлерімен кеңістіктік-уақыттық байланыстарын
ескермеуді жорамалдайды.
Демек, феноменологияның ұраны – үйіліп-төгілген сөздерден
тазартылған заттардың өздеріне жүгіну. Ал оның өзі – фактілер
жайындағы емес, мән-мағыналар туралы ғылым.
Феноменологияның екі: идеалистік және реалистік тармағы бар.
Біріншісін Гуссерль ұсынған, өйткені заттарға қайта орала отырып,
ол, ақырында, жалғыз нақтылық – сананы тапты: трансценденттік сана
заттардың, іс-әрекеттердің, институттардың мағыналарын түзеді.
Екінші – реалистік тармақты М.Шелер ұсынды. Ол иерархиялық
269
тұрғыда ретке келтірілген заттардың: жарық – көз үшін, дыбыс – құлақ
және сезімдік түйсік үшін деген сияқты нақтылығына бағытталған.
макс Шелер (1875-1928) жай ғана данышпан емес, данышпан-
«жанартау» болды. Феноменологиямен оны дерексіз құрылымдарға
сенімсіздік көзқарасы және мәнге жетудің түйсіктік дарыны байла-
ныстырады. Феноменологияны өзінің «пайыммен қарауға келтіру»
деп түсінуін, құбылыс фактілерінің табылуы мен ашылуын М.Шелер
тартымдылық пен сүйіспеншілік, этикалық ерік беру феноменология-
сын әзірлеу үшін қолданды. Ізденістерінің нәтижесінде адам, тұлға,
адам бойындағы «мәңгілік» феноменологиясы түпқазық болып шықты.
Достарыңызбен бөлісу: |