Нұрлан ОРАЗАЛИН,
Қазақстан Республикасы Мемлекеттік
сыйлығының лауреаты
Ғазиза апамыз саналы ғұмырын қазақ
нері мен руханиятына арнаған адам.
Алдыңғы буын аға, апаларымыздың тәлімін
к рген, солардың дәстүрін бүгінгі ұрпаққа
жеткізген тұлға. Ғазиза апай қай жанрда болса
да кейіпкер бейнесін жан-жақты аша ала-
тын еді. Ол кісінің есімі театр тарихында зі
сомдаған р лдерімен мәңгі сақталып қалады.
Театрмен қоса, кинода да к птеген р лдер
сомдады.
Екеуміз к птеген спектакльде әріптес бо-
лып ойнадық. Бір-бірімізді ыммен ұғатынбыз,
қас-қабағымызбен түсінетінбіз. Жаны сондай
нәзік болды. 3те сезімтал еді. Ғазиза апам
зіне Сәбира Майқанованы пір тұтты. Соңғы
екі жылда сомдаған кейіпкерлердің к бі сол
Сәбира апа ойнаған р лдер еді. Ол кісінің
аруағына сыйынып, ас та берді. 3зі сондай
үлкен тұлғалы ана бейнесіне к терілді. Күліп
отырып жылай салатын да, жылап отырып
күле салатын. Ақк ңіл, мейірімді болатын.
Мына бір індет кезінде дұрыстап театр дан
шығарып сала алмағанымызға да кініп
отырмыз. Ғазиза апамыздың қазасы барша
нер адамдарына ауыр тиіп отырғаны с зсіз.
Сондықтан туыстарымен қоса, әріптестеріме
де к ңіл айтамын. Жаны жаннатта болсын.
Бекжан ТҰРЫС,
ҚР Еңбек сіңірген қайраткері
Ұйқым келмейді. Кеше ғана кеңістікте еді, енді
бүгін уақыттан – тыс, жұлдыздардан – сырт, мәңгілік
жолында тамұқ пен ұжмақ еліне қарай бет түзеп, кетіп
бара жатыр, қайсысына бұрын жетеді екен... поэзиясы
пейіштің бағындай еді, с зі саф алтын, ойы сафпир,
жақұт, құлама жартастан қиып алғандай тау тұлғалы.
«Қарашы, әлем с йлеп тұр жыр тілінде».
Есаға асқақ еді. Қай ауылда туса да жарасады.
Қазақтың перзенті, алаштың ұлы, к кірегі даңғыл.
К ңілі – жүйрік.
«Тамыз келді, от құшақ, ыстық ерін».
Жыры тылсымның елшісіндей еді. Жария
леңдерінің құпиясы – тереңде, жұмбағы биікте
болды.
3зімдікі деп жазды – қара орман халқына қалды.
О дүние туралы қалам тартқаны о дүниеге кеткен жоқ,
бұ дүниеге орнықты.
3зімен мір бойы бірге жүрген тілектес, мұраттас
леңдерін тастап, зі тті, кетті, лімі қалды, леңі
қалды.
Кітабы, қазына-байлығы – қалды.
Бізден тірі аттанды, жаны космоста самғап бара
жатқан шығар. Шексіз ғарыштың қай жерінде жүреді
екен... күнгейді біз жайлағанда, олар к леңке жақта,
біз қараңғылыққа батқанда, олар жарық ішінде бола
ма екен.
>йтеуір, адам жаны, нәсіл рухы лмейді дейді. Рас
шығар... онда бәрі тірі.
Ақын с зі – мәңгі, таңбаға түсіріледі, тасқа басы-
лады, жұрттар оқиды, тас сынса, қираса, таңба бар, ол
– белгілер, түсінік қамтыған белгілер, тастағы таңба
шсе, санадағы таңбалар жадта сақталады.
Жад кең мағынасында – адамзат мәдениеті.
Тезаурус.
«3гей шешенің рмегін
Үзе қашатын жетпегір».
немесе
«Тым бақытты боп кеттім бе, тәңірім, осы жаз,
Не болар екен аяғы?!».
Аяғы белгілі болды – түн ақты (Асқар Сүлейменов)
– кейін.
Жұлдыз ақты. Бұрын.
Достарыңызбен бөлісу: |