Тартып алынған жер көлемі

Палеолиттен мезолитке өту кезеңінде жер бетінде үлкен табиғи өзгерістер орын алды.13мың жыл бұрын жер бетінде күрт жылыну басталады. Мұздықтың еріген кезі көбіне осы мезолит заманына сай келеді. Солтүстікке қарай түрлі еріген мұздықтардың орнында жаңаша табиғи-климаттық жағдай қалыптасты. Орманды алқаптар көбейді. Қазақстан жеріндегі бүгінгі шөлейтті, тақыр далалық аймақтар ол заманда көкпеңбек жазиралы, түрлі өсімдіктерге бай еді. Табиғат пен өсімдік дүниесінің өзгеруіне байланысты жан-жануарлар дүниесі де өзгерді. Палеолиттің аяғына қарай бұрын кең таралған, суыққа төзімді мамонт, жүнді мүйітұмсық, қойға ұқсайтын өгіздің тұқымы құри бастады. Суыққа төзімді бұғы, бұлғын сияқты аңдар солтүстікке қарай ауды.Ендігі жерде жер бетінде, оның ішінде Қазақстан жерінде де бүгінгі ұқсас климат, табиғи жағдай қалыптаса бастады. Соған қарай аңдардың қазіргі түрі қалыптасты. Олар бұғы қоңыр аю, қасқыр, абан, түрлі тышқандар және басқа аңдар еді.Әсірсе Қазақстан жері сияқты далалық аймақтарда бөкен, жылқы, құлан, сиыр тұқымдастары кең таралды. Өзен-суларда құстың үрі, балық көбейді. Бұрынғыдай аңдарды қуып, қаумалап ұстау, жардан құлату т.б. аңшылық әдістері жойыла бастады. Адамдар барған сайын балықты көп аулады. Алғашқы сал, қайық пен ескек түрлері жасалынды. Мезолит заманында адамдар сүйектен, мүйізден құралдар жасауды игерді. Сүйекпен мүйізден садақ жебелері, балық ұстайтын түрлі шанышқылар, қармақ ұштары, біз, ине- тебендер жасалды. Мезолит дəуірінің үлкен жаңалығы – садақпен жебенің шығуы еді. Садақ аңды алыстан атуға мүмкіндік берді. Бұрынғы найзаларға қарағанда садақ аңшылықтың рөлін арттырды.Аңшылықта қолға үйретілген ит адамдарға көмегін тигізді. Жекелеген аңшылар қауымға тәуелді болмай, өздігінен-ақ аулауға шыға бастады.