Туған жер перзенті
Кейде мінезім болады даладай кең,
Кейбір қылығыма зер салсам, балаға тең,
Кей мезгіл тамырымда ағады қан,
Бейне бір, көктемдегі тасыған сең.
Осының бәрін ұқпадым, болды бұл не?
Әлде көңілдің сыртқа шыққан көрінісі ме?
Жоқ, әлде бір құбылмалы табиғаттан,
Бойыма дарыған бір мінез – қасиет пе?
Дарысын, жұқсын, соны өзім де қалармын,
Басқа болғанда не жақсылық табармын?
Өзгеше боп, төбем көкке жете алмас,
Перзентіне туған жердің мен өзімді санаймын.
Қонақжайлылық
Келсе егер үйімізге дәм тартып қонақ,
Жаямыз дастархан, қоямыз алдына тамақ,
Қабылдайтындарға ұсынамыз арақ пен шарап
Бүйтпесек боламыз ба қонақжай қазақ.
Достарыңызбен бөлісу: | 
