Өмір туралы бір пәлсафа ой

Болғанмен қажымаймыз, барына дейміз шүкір.

Жетпегенге қайғырып, қапаланбашы, ағайын,

Таусылып мүжілме, мойыма, жоғына түкір.

Тілеймін қолдасын жебеуші, әруақ, пір.

Одан да не жетсін шұрқырасып сағынышпен,

Табысып дос-туыстармен болғанға бір.

Құшақтап дос-туыстарды, жарыңды сүй,

Құбылған бұл өмір өтеді, жылыстап кетеді,

Қайырылмас, қайталанбас осы күй, осы сый.

Дөңгеленген дүние де, шалқыған көңіл де,

Соның бәріне әсер етеді құбылған уақыт

Кезінде өзгертеді-ау мені де, сені, бәрін де.

Бұл өмір шіркін өткінші ойға алайық,

Кетпей тұрғанда тұғырдан табанымыз тайып,

Тату-тәтті тірлікті бағалап, аялайық.

Сездірсем деп талпынамын қылығын, соған жақындықтың,

Әйтеуір бір нәрсенің бойымда дарыған барын ұқтым,

Белгісін байқата қоймасам да ой салар ақылдылықтың.

Жырыңнан көрсету қиын-ақ нышанын сүйсінтер сұлулықтың,

Үрдісінен шыға алмай жүрсем де мойындатар тапқырлықтың,

Сапар шегіп келемін, шекпенін киіп бейнетқор пақырлықтың.

Бұл қылығыңмен қайда апарып соғасың?

Өтінемін, сабаңа түс, жаймашуақ күйге көш,

Өрекпігеннен осы, не жақсылық табасың?

Жаралған ба едің қиыншылығына көну үшін?

Өмір – қуаныш, шаттық, біле білсеңіз рахат,

Жаралған ба едің қуаныштарын сезу үшін.

Жаралдың ба, дүлейге қарсы тұру үшін?

Тыныштық тапса долы теңіз жайма шуақ,

Сол шуақтан ләззат тауып қану үшін.

Шарқ ұрған, шарықтаған сезімбісің?

Сан бұралған жолында дүние әлемнің,

Қиыншылығына қарсы тұрар төзімбісің?

Жаралдың ба, тебіреніп кезу үшін.

Пешенеңе жазған ба тағдыр әлде,

Өмір жүгін көтеруге, төзу үшін?!

Көзіңді қызықтырған қайран ауыл,

Алмағайып басыңа бір заман келіп,

Болып тұр ғой бұл күнде халің ауыр.

Ер батқан аттай, болды-ау арқаң жауыр.

Басыңа түсті бір кезең іскерлікті сынаған,

Қайткенде болмақшы жағдайың тәуір?

Одан да тер төгіп, талпынып еңбек ет.

Қиыстырып қисынын тап, шаруаңды меңгер де,

Тек сонда көрерсің жемісін, жасалар құрмет.

Байлықтың тамыры – маңдай тер, еңбекте,

Жасалса ісің ақылмен, өзегің еш талмас,

Шығарсың ойлаған мақсатты биік-белеске.