Бағдат Оралбайұлы «Тегімізді тануға талпыныс»

Ешбір жан жоқ мені сендей бағалар.

Тынышталып жатырсың ба, дамылдап,

Қабіріңде – мәңгілік үйге саналар.

Талдау жасап ақ-қарасын саралар.

Ал енді ол дүниенің парқын,

Табылмайды тап басатын жарандар.

Кейбір пақыр ебін тауып қаралар.

Аяғыңды шалыс басып сүрінсең,

Шақшадай басыңа пәле салып табалар.

Бірде жығып, бірде құлап күресумен келемін.

Ақыл, қайратым - екі ескек, екі қолда

Өмір атты қайықта құшырланып есемін.

Құлыншағың – адал құлы Алланың.

Рухыңмен артыңдағы тұяғыңды жебей бер

Шапағатыңнан қуат алар ұрпағың.

Иісің жұпар аңқыған.

Әр нәрсеге таңырқап,

Аузың ашылып аңқиған

Ақ ботам

Түріңнен айналдым албырап,

Қалақтайын қалқиған.

Мамасына тойса балбырап,

Маужыраған, балқыған

Пәк бөпем.

Дыбыс беріп шақырғанда,

Езу тартып талпынған.

Қолын созып аларымда,

Қанатын жайып ұмтылған

Құсым.

Талпынсаң танып атаңды,

Жымисаң біліп атаңды,

Көңілім көкте қалқиды

Айым.

Құмарым сонда қанады.

Көңілім ортайса, төмендесем,

Шат күлкіңмен толады

Күнім.

Сәбилік пәк қылығың,

Аңқыған әтір иісің,

Бойыма дәрі, ол дауа

Сәнім.

Өзім де сәби боп кетемін.

Аңсарым ауып сағынсам,

Асығып жаныңа жетемін

Періштем.

Ұғасың сәби түйсігіңмен,

Құбылыстарды маңайдағы.

Сезесің періштем зейініңмен,

Көріністерді қай-қайдағы,

Ақылдым.

Жетер үн өмірде табылмас.

Бұлтиған түріңе Әдемім,

Еш сұлулық тең келе алмас

Асылым.

Ауру-дерттен аман болып,

Өсе берші жан бөпем.

«Әппағым» - деп әнге салып,

Әлдилесін сені апаң,

Әнім.

Ер жете бер Ақ ботам.

Куәсі боп шат күлкіңнің,

Жырлар жазсын бұл атаң,

Жаным.