Бағдат Оралбайұлы «Тегімізді тануға талпыныс»

Өкшемді басқан өмірде.

Сенімді тірегім әр кезде,

Қуатым – Қарлығашым.

Жан-дүниемнің нәрі де.

Мақсатымның мәні де,

Тынысым – Қарлығашым.

Пәктікпен соққан жүрегі.

Ұрпақ әулетімнің тірегі,

Жұбанышым – Қарлығашым.

Жанашырың әр кезде.

Шайығың сыңар өзіңе,

Қымбаттым – Қарлығашым.

Қызықты-ақ қой өмірде.

Көтерілер көкке көңіл де,

Қуанышым – Қарлығашым.

Қонған құсым қияға.

Үйірілсін бақ ұяңа,

Қарындасым – Қарлығашым.

Адалдан берген Шайығым.

Еркелеген жүр алдымда,

Жалғызым – Қарлығашым.

Еділ менен Жайығым.

Ата мекенімде жарасқан,

Мөлдір көлім-айдыным.

Тындырған істі тынысым.

Дөңгелеткен шаруаны да,

Қажымайтын құрышым.

Өздеріңнің арқаларыңда,

Ілгерілеген көп ісім.

Сендерсіңдер зор тірегім,

Білектегі қуат-күшім.

Мен ризамын сендерге.

Бақытты бола беріңдер,

Мына жарық дүниеде.

Қызықтап өмір-уақытты.

Бөлісіп бірге көріңдер,

Қиындық пен қызықты.

Бақ пен ұзақ өмірді.

Қабылдаңдар шын жүректен,

Шыққан осы тілекті.

Жаныңмен жаным жалын боп қосылғаным.

Жанымда жүргенде жарасар барлық сәнім,

Тек қана өзіңсің айтатын ғашық әнім.

Жанғамыз жалын шашып маздап бірге.

Қызулы оттай жанып-жанып басылдық па,

Тек ыстық табы қалған, ынтық шақ есімізде.

Өмір заңына бағынамыз, қайсы амалың көнбеске.

Сен менен енді қызу емес, құрмет ізде,

Жастық жалын жоғалып, шау тартқан бұл кезімде.

Кім оның болжай алған құпия сырын?

Кейбір жандар барыңда дос, ертең басқа,

Сүрінсең, өзгерткен кесірткедей өңін-түсін.

Күштілерге жылмиып, жағайымсып, жалпақтаған.

Қауіпті қылығы қайсібір жан-жыланның,

Жеке басының қамы үшін дүниені улаған.

Талғамай-ақ барлығына да қоныс болған.

Тіршілігі кей жанның жапалаққа емес пе тең

Арам пиғыл, қараңғыны мекендеп, қоныстанған.

Артында жиған-терген дүниесінен не қалмайды?

Өзінен соң жиған бар байлығы қоса өлсе,

Пендеге осы емес пе ең үлкен қасірет-қайғы.

Ол уақыттың зардабынан жарамсыз боп қалады.

Ұлағатты сөз, сұлу жыр, құдіретті күйменен,

Білімдіден шыққан ғылым өшпес мұра болады.

Тым болмаса бір еңбек ұрпақтарға, елейтіндей.

Талап қылып еңбектенемін ойдағымды жыр етіп,

Көрінсе де көп ойлар ырқыма көнбейтіндей.

Беріліп-ақ кетемін.

Жарасымдылықты сезінсем,

Егіліп те кетемін.

Баладай-ақ мәз болам.

Тамсанып өмір тәттілігіне,

Шалқып-тасып көл болам.

Тебіренемін толғанам.

Сұрғылт тағдыр жолықса,

Қарсы тұрам, қорғаным.

Беделдісің, қадірлісің туыс-досқа, ағайынға, ортаңа.

Сен дүниеге келген жылы болған деседі көргендер,

Қалың өрттер лыпылдаған сары, сайын далада.

Мұқалмай жаның, өрттей жалындасын деп өмірде.

Содан болар ыстық ықылас, ақ ниет, пәк пейіліңмен,

Шуақ шашасың алпыс жас кезеңнің өзінде.

Табиғат берген нар тұлғаң үйлескен үлкен ойыңа.

Адаспастан асқақтатып келесің адамшылықтың ақ туын,

Дақ түсірмей азаматтық абұйыр, атақ, арыңа.

Үлгі болар өмірің бар кейінгі лек ұрпақтарға, жастарға.

Жаныңа жақын жүрген жандар жылуыңа жылынған,

Жүрегіңнің пәктігін мойындайды қатарластар, достар да.

Кенже ұлға ұйғартқан ата салт-дәстүрдің жүйесі.

Бес атадан бері қарай сатылап саған тиді,

Сенсің Құттыбай бабаңнан қалған құтты шаңырақ иесі.

Бабаларыңнан батыр да, би де, ақын да шыққан, бар дерек.

«Прометей ауылы» - атты атақ алып әйгіленді бұл күнде,

Үлкен бақыт осы емес пе, бұдан не бар дейсің мәндірек?!

Құдайға шүкір, бүгінгі күн артыңда бар сан «Ағаш».

Рысекең екеуің егіп өсірген көк көшеттерің көгерсін,

Жел жақтарыңа пана, аптап ыстықта болды сая ағаш.

Жапырақтарың жайқалсын, тамырларың таралсын тереңірек.

Ұрпақтарыңның алар шептері биік, терең, кең болып,

Үмітіңді ақтап, армандарыңды жалғап, болсын мықты тірек.

Үрдісінен шыға бер, болса да жетуі қиын, биік шың.

Алланың берген жасында бәйбіше-ұрпақтарыңмен,

Бірге қызықтап өмір кеш, денсаулығың болсын тың.

Оу, Өртаға! Өзіңе арнап ақ ниетпен, пәк көңілмен жолдаған,

Аз да болса, көптей көріп, қабылдарсың осы жырымды арнаған.

Келер шақта елімізге келісті заман келіп, жақсы өмірде,

Бұйырған дәмді бөлісіп, жүре берейік дос-туыстар боп жарасқан.

Парақтап әрбір бетін ойланарсың.

Қолтаңбам осы өз әлінше сыр сақтаған,

Ақтарып сырын соның еске аларсың.

Көңіліңе жақпағандарға бейне түндейсің.

Ауызыңда ой салар әсерлі сөзің бар,

Жылы тиер жанға әсем әндейсің.

Қажетін таппай шаршаған талғам.

Осы ма еді күткен бақыт деген,

Осы ма әлде алдамшы, дүние жалған.

Мойныңдағы әлде масыл, жүкпісің.

Біздікі ескертпе, әйтеуір, әзіл ғой,

Сыншы құрдастарың әжуалап сөкпесін.

Жеңіл нәпсі, мінезге көрік болыппын.

Сарапқа салдым, ақыры бәрін қойдым,

Сірә, перілікке белшемнен әбден тойдым.

Құлшынған шабытпен жазамын бұрқыратып.

Кейде қаламын, күзгі иен жайлаудай құлазып,

Ойым оңбай, көңіл-күйім, жан дүнием азып.

Әрқайсысымыз өзімізше түсініп қабылдармыз.

Өмір – күрес, қасқайып қарсы тұрып белдесеміз,

Жеңіске жетсек, сонан соң бір арындармыз.

Күнде жиын, түнде той, сері болып тойлап.

Бірақта, шындығында тіпті де олай емес,

Қажетінде ойға да, шаруаға да кетемін бойлап.

Берілген еншімізге ғұмырымызды мәнді ғып,

Тіршілік-тұрмысымызды ойдағыдай сәнді ғып.

Ағайынмен, ауылыңмен бөлісіп бірге бәрін,

Өткізсек қой, шіркін, өмірімізді ән қылып.
***
Кейде іздеймін туыстардың ықылас пен тояттайтын тамағын,

Кейде аңсаймын достардың шалқып ішер шырын-бал шарабын.

Боламын кей сәтте шала мас кейіпте, шарқ ұрып тебіреніп,

Түсінсең ғой, шіркін, осы кезде, жан-дүниемнің аңсарын, талғамын.

Баянды бақытты тап бұл өмірден.

Жасқанбай өмір сүр сенімменен,

Шығатындай қызы бол ел көңілінен.

Кіндік қаным тамған ауылымды,

Туысқанды, ағайынды, бауырымды.

Жаным сүйген, жарасқан аяулымды,

Бәріңді, бәріңді сүйемін шексіз.
***
Иесі де, киесі де өзің едің басыңдағы шаңыраққа,

Аяулы жар, абзал әке, силы едің туыс-досқа.

Талпынып, таныла білдің еңбекпен маңай-атырапқа,

Ерте кеттің ортадан, тағдырға бұл амал бар ма?

Екендігін сенің ыстық құшағың.

Сезімімді оятқан қылығыңа елітіп,

Жаным толқып, денем балқып құшамын.

Жарасымды-ақ ақ пейілмен ашылса құшақ.

Қатыгездік пен қарабайырлыққа жоқ уақыт,

Өміріміз онсызда қамшының сабындай шолақ.