Балалардың қабылдауы, оның бұзылу ерекшеліктері

Балаларда әр түрлі ұнамсыз әсерлерге тырысып, қояншыққа тән реакциясының бблатыны белгілі. Бұған фебрильді тырысулар, ыстығы көтерілгенде болатын қояншықтық реакциялар жатады. Қейінгі өмірде ауру-дың ұстамасы қайталанбауы да мүмкін. Бірақ 10% балалардың анамнезі бойынша қояншықтық реакция-лар келешекте қояншық ауруына ауысады. Сонымен, балалардың 10% қояншық реакциясымен ауыратын потенциальды аурулар. Мұндай қояншықтық реакция-лар органикалық кемістігі (туған кезінде зақымдануы, менингоэнцефалит) бар балаларда жиі дамиды. Қоян-шықтық реакция, қояншық тәрізді синдром мен қоян-шық ауруыныц арасында айқын шекара жоқ. Осы ай-тылғандардың бір түрі екіншісіне ауысуы мүмкін. Әр-бір ұстамалы тырысу шыққан тегіне қарамай келесі ұс-тамалы тырысуларға жол ашады. Организмде болатын ©згерістер оның тырысу қабілетін жоғарылатады деген болжам бар.

Қояншықтық ұстаманы истериялық ұстамадан ажы-рата білу қажет. Истерияда ұстама психикалық зақым-дану болған кезде болады. Ауру кез келген жерде кұ-ламайды және жарақаттанбайды. Мұнда белгілі кезең-дер жоқ (тоникалық, клоникалық тырысулар, кома, ұйқы), аурудың ұстамасы бірнеше минут емес, 40—60 минутқа "созылады. Аяқтарыныц қозғалыстары жүйесіз. Үстаманы бұйрықты үнмен күшейтуге немесе керісінше, тоқтатуға болады. Ауру адам ұстамадан кейін барлық болғанды есінде сақтамайды. Қояншықтық ұстаманың басталуы әр уақытта психикалық зақымданумен бай-ланысты болмайды. Үстама кезеңдері кезекпен ауысып, тілін тістеу, зәр шығару, нәжіс бөлу болады (истерия-мен ауырған адамда, егер ол басқалардың ұстамасын көрсе, онда да болуы мүмкін). Аурудың ұстамасы 2— 3 минут, сирек 5—6 минут болады. Үстамадан кейін ауру адамның есінде ештеңе сақталмайды. Қүлаған кезде ол жарақаттануы мүмкін.