98
дәлелді әуелі Бабырдың Бхираның жер иеленушілеріне айтқан мына
сөзінен аңғарасыздар: «Бұл жер – атам заманнан бері түріктердің иелігі.
Байқаңыздар, жүректеріңіз қобалжып, үрей ұялап, халықты тоздырып
алмаңыздар. Біз бұл халыққа, оның жеріне іргелес тұрамыз, төскейде
малымыз, төсекте басымыз қосылған бір елміз. Сондықтан шапқын-
шылыққа, тонаушылыққа жол бермейміз» [93, 226].
Бабырдың сөзінің жаны бар. Түркі халқы Үндістанға б.з. ІV
ғасырында аяқ басқанын, Үндістан мен Орталық Азияның тарихынан,
әсіресе, Махмұд Қашқаридың «Диуани лұғат ат-түрік» жинағында
жазылған деректерден анық білеміз. Осы ретте бұлтартпайтын бір дәлел
– әйгілі ғалым Әмір Нәжиптің «ХІ-ХV ғасырлардағы түркі тілінің
тарихы туралы зерттеуінде» бұрын ғылым дүниесіне белгісіз, ұмыт
болып келген шығарманы оқырманға ұсынғаны. ХІV ғасырдың басында
терістік Үндістанда – Дели сұлтандығында Бадыр ад-дин Ыбырайым-
ның бірнеше тілдің түптамырын шалғайтын парсы тілінің лұғаты
жасалған. Мұнда түркі тілі де қамтылады. Шығарма – «Ауызекі лұғат,
зерттелетін дүние» деп аталды. Бұл шығарманың қолжазбасы ТашМу-
дің қолжазба қорынан табылған. Сол сияқты «Бадам әл-лұғат»,
«Санлақ», «Кітаби лұғат-и аттракияда» да түркі сөздеріне талдау
жасалады. Бұл шығармалар Ұлы Моғол мемлекеті орнағанға дейін
Үндістанда түркі тілдес тайпалар мекендеп, олардың мемлекеттік тілге
ие болғанын дәлелдейді [87, 9-10].
3.
Достарыңызбен бөлісу: