ҚОРЫТЫНДЫ Тіл мәдениеті дегеніміз – сөздерді дұрыс қол-
дану, сөйлеу үстінде оларды бір-бірімен қиюлас-
тырып, үндестіріп, дұрыс айту, емле мен тыныс
белгілері ережелерін сақтап, сауатты жазу, тілдің
ғасырлар бойы сұрыпталып келген, сөз зергерлері
оюлап берген көркемдігі мен әсем өрнегін орны-
мен қолдану. Ғылым сөзімен айтсақ, лексикалық,
грамматикалық, орфографиялық, орфоэпиялық,
стилистикалық нормаларды ұстану, ол заңдылық-
тарды бұзбай, жетілдіре, орнықтыра түсу.
Тіл мәдениеті – сөйлеудегі, жазудағы тіл жұм-
саудың өнегелі үлгілері, сауаттылық, ізеттілік, ай-
қын ойлылық. Әдеби тілдің нормаларының өзге-
ріске ұшырауы – нормадан ауытқу деп аталады.
Профессор М.Балақаев өзінің «Қазақ тілінің мәде-
ниеті» еңбегінде нормадан аукытқудың екі түрін
көрсетеді: 1. Жөнімен ауытқу; 2. Жөнсіз ауытқу.
Әдеби норманы белгілі мақсатпен, стильдік өңі
болғандықтан өзгертіп қолдану – жөнімен ауытқу
болады. Әдеби норманы жөн-жосықсыз бұзып, ес-
тіген-білгенін қалай болса солай талғамай қолдану
жөнсіз ауытқу болады.
Тіл мәдениеті тілдік норманың 3 түрін қамтиды:
1. Тілдік норма (лексикалық, сөзжасамдық,
грамматикалық, дыбысталу нормасы);
2. Этикалық норма – сөз нормалары (сөйлеу
этикасының ережелері);
3. Коммуникативті норма (сөйлеу қарым-қаты-
насының тиімділік қағидалары).