Даму бағыттары Халықаралық ғылыми-практикалық конференция материалдары Современная система дошкольного

134 

 

жетіледі,  әрі  адамгершілік  қасиеттерді  бойына  сіңіреді.  Міне,  сондықтан  да  оқу-тәрбие 

үрдісінде  әр  түрлі  ойындар  арқылы  баланы  жан-жақты  дамыту  ісіне  ерекше  көңіл  бөлемін 

және бұл менің ең негізгі алдыма қойған мәселем. Сонымен, баланың сөздік қорын дамытумен 

қатар, тілін дамыту да «ТТШТ» арқылы жүзеге асады. 

 

 

Қолданылған әдебиеттер: 

1.Артемова 

Л.В. 

Дидактикалық 

ойындар. 

¬ 

М., 

1992.  

2. Богуславская З.М., Смирнова Е.О. М. д. ж. балаларға арналған дамыту 

ойындары 

3.Дүйсенбай 

Е. 

Санамақ. 

– 

А., 

«Ана 

тілі», 

1996.  

4. Колесникова Е.В. 3-4 жас балаларына арналған математика. – М., 2008. 

5. Леушина А.М. Математикалық түсініктерді қалыптастыру. –А., «Мектеп», 

1982 

 

 

 

БАЛАНЫҢ МEКТEПКE ПСИХОЛОГИЯЛЫҚ 

ДАЙЫНДЫҚ ДИАГНОСТИКАСЫ 

 

 

№6 «Алданыш» б/б  КМҚК 

Балабекова Нургуль Канатовна 

 

  

«Мектепке дайын болу деген- оқу,жазу, санауды білу ғана емес, 

                        Соның бәрін атқаруға дайын болу болып табылады». 

Венгер Л.А.  

Әрине,  баланың  мектепке  физикалық  тұрғыдан  әбден  дайын  болып  барғаны  дұрыс, 

алайда ол оңай шаруа емес. Мектептке әзірліктің ең бір керекті маңыздыларының бірі болып 

-    баланың  психологиялық  дайындығы  болып  табылады.  Оның  мазмұны  өзіне  анықталған 

талаптарды біріктіреді, бала оқуға дайын болуы үшін. 

Бала мектептегі жаңа іс әрекетке ғана емес, сонымен бірге өзінің құқы мен міндеттері 

бар оқушының жаңа әлеуметтік жағдайына да дайын болуға тиic. Тұлғалық дайындық деген 

ұғым сондай ақ баланың мектепке, оқу іс-әрекетіне, жаңа мектеп ұжымына енуіне, әрбір ұжым 

жұмысына 

белсене 

араласуына 

мүмкіндік 

беретін: 

оқытушыларға, 

өз-өзіне 

көзқарасы,ықыластылық,  ізгі  ниеттілік,  өзара  көмек,  ұйымдастыру  шеберлігі  сияқты 

моральдық  сапаларды  да  қамтиды.  Егер  баланы  жаңа  білім  алу,  тану  қызығушылығының 

дамуы( сөмке, оқулықтар, дәптерлер емес) қызықтырса, онда бала мектепке оқуға дайын деп 

есептеуге  болады.Бала  (болашақ  оқушы)  мінез-  құлқын,  танымдық  іс-  әрекетін  өз  еркімен 

меңгере білуі тиic.Оқу іс- әрекеті еркін ықылас қоюды, мақсатты түрде есте сақтауды, өзінің 

мінез- құлқын бақылай білуді, тәртіптілікті, жауапкершілікті, дербестікті, ұйымшылдықты т.т. 

талап етеді. 

Мектеп  жағдайына  психологиялық  әзірлік  көпкомпонентті  болып  табылады.  Мектеп 

жағдайында  баланың  жақсы  оқып,  білім  алуын  жүзеге  асыру  үшін  бала  бойындағы 

психологиялық даму деңгейін ерекшелеп алып көрсетуге болады: 

1.

 

Тұлғалық дайындық. 

Баланың  тұлғалық  дайындығы  оның  оқушылармен,  мұғалімдермен  қарым-қатынас 

орнатуынан көрініс табады.Тіпті, кішкентай балалар да, балабақшада болған кездерінде біраз  

уақытқа ата-ананың қарауынсыз қалады, мектепке барғанда да сондай жағдайға ұшырайтыны 

анық.Бала мектептегі жаңа іс әрекетке ғана емес, сонымен бірге өзінің құқы мен міндеттері 

бар оқушының жаңа әлеуметтік жағдайына да дайын болуға тиic. Баланың мектепке тұлғалық 

135 

 

дайындығы деген ұғым сондай ақ баланың мектепке, оқу іс-әрекетіне, жаңа мектеп ұжымына 

енуіне, әрбір ұжым жұмысына белсене араласуына мүмкіндік беретін: оқытушыларға, өз- өзіне 

көзқарасы,ықыластылық,  ізгі  ниеттілік,  өзара  көмек,  ұйымдастыру  шеберлігі  сияқты 

моральдық  сапаларды  да  қамтиды.  Егер  баланы  жаңа  білім  алу,  тану  қызығушылығының 

дамуы (сөмке, оқулықтар, дәптерлер емес) қызықтырса, онда бала мектепке оқуға дайын деп 

есептеуге  болады.  Бала  (болашақ  оқушы)  мінез-  құлқын,  танымдық  іс-  әрекетін  өз  еркімен 

меңгере білуі тиic.Оқу іс- әрекеті еркін ықылас қоюды, мақсатты түрде есте сақтауды, өзінің 

мінез- құлқын бақылай білуді, тәртіптілікті, жауапкершілікті, дербестікті, ұйымшылдықты т.т. 

талап  етеді.  Балалар  мектепке  дайын  еместігін  олардың  бойында  қызығушылық  жоқ  болса 

байқауға болады, бұл бала тәрбиелеудің қателігі. Нәтижесінде баланың мектепке баруға деген 

қорқыныш үрейін туғызады, баланы алдын-ала мынадай сөздермен қорқытса: ( «Сен екі сөзді 

құрай алмайсың, қалайша сен мектепке барасың?», «Осыдан мектепке баршы, сонда көретінді 

көресің!»). Сол себепті де бала тәрбиесінде мектепке деген жақсы пікір, ой қалыптастыруға 

тырысу керек. 

 

2.Ерік дайыңдығы (қолма-қол сфера)  

Мектепте  баланы  қиын  еңбек  күтуде.  Мектеп  оқушысынан    оның  өз  қалауымен 

жасалатын  міндеттермен  қоса,  оның  қалауын  тыс  бағдарламалар  тағы  басқа  міндеттер  де 

күтіледі: мектеп режимі, ұстаз тапсырмалары, бағдарламалар. 6 жастан бастап бала бойындағы 

ерік  дайындығының  негізгі  құрамдары  қалыптасады.Бала    өз  ісіне  жоспар  құра  алады, 

сонымен қатар алдына мақсат қойып, сол мақсатқа жету жолында еңбек етеді.Алты жастан 

бастап бала өз ісіне жауап беріп,белгілі бір нәтежиеге жету жолында еңбек етуге тырысады. 

Мысал үшін бала өлен жолдарын жаттап алу, «ойын» ойнағаннан гөрі  үлкен кісілермен 

жүруді,  олардың  ісіне  қызығатындығын  білдіреді,  қорқынышты  ойындар  ойнағанда 

қорықпайтындығын  көрсеткісі  келіп,  өзін  үлкен  адамша  көрсеткісі  келеді.  Бұңың  барлығы 

баланың  гармониялық  жеке  тұлғасының  дамуы  үшін  маңызды  болып  табылады.Сонымен 

қатар  баланың  танымдық  қызығушылығының  дамуының  қалыптасуын  атап  кетуге 

болады.Оның маңызы баланың қиындықты жеңіп шығуына деген сенімділігін ояту, баланың 

өзіне деген сенімділігін арттыруға көмектеседі. 

3.Баланың мектепке интеллектуалдық дайындығы. 

Баланың дүниеге деген көзқарасы, танымы кең болса, белгілі бір білімдердің қоры болса, 

онда  оны  мектепке  дайын  деп  есептеуге  болады.  Сол  сияқты  балада  жоспарлы  қабылдау, 

зерттелетін  материалда  теориялық  қатынастың  элементтері,  ойлаудың  жалпылама 

формалары, негізгі логикалық операциялар және мағыналық есте сақтаулар болуы керек. Оқу 

әрекетінде баланың бастапқы қабілеттері қалыптасса, әсіресе оқу мақсатын анықтап, оны жеке 

мақсатқа  айналдырса,  ол  интеллектуалдық  дайындықтың  негізгі  элементі  болып  табылады. 

Интeллeктуaлдық дайындық - балaның oй - өрiсін, нaқты білiм қoрын қарaстырады.Мектeптегі 

oқыту  интeллектуалдық  дaйындықты  да  қaжет  етeдi.  Бaла  өзiнің  мeктепке  дейiнгі 

эгоцентризмін жеңіп, шындықтың әр түрлі жақтарын ажыратуы тиic. Сондықтан да мектeпке 

дaярлықты  анықтау  үшін  мөлшердің  сақталуына  apналғaн  Ж.Пиaженiң  есeптері 

пайдаланылады. Мыcалы: cұйықты кeң ыдыстaн жiңішкеге кұю, арaқашықтықтағы әp түрлi 

түймeлер қaтaрын сaлыстыру. Бaла заттардың жеке жақтарын, параметрлерін көре білуі қажет, 

осы  жағдайда  ғана  пәндік  оқытуға  ауысуға  болады.  Ол  танымдық  іс  -  әркеттің  тәсілдерін 

меңгeруді  шамaлайды.  Қaбылдауда  сенсорлық  этaлондарды,  oйлау  сфeрасында  кейбір 

интeллектуалдық опeрацияларды мeңгеру. Мектeпке интеллектуaлдық дaярлықтың мaңызды 

жaғы ол баланың aқыл - oй белсeнділігі мeн тaнымдық қызығушылығы, яғни жаңа бірнәрсе 

білуге деген құмарлық, бақыланған құбылыстардың мәнін түсіну, ақыл - ой міндетін шешуге 

ұмтылу. 

Баламен  әңгіме  қарапайым  болуы  керек  және  тым  ұзақ  болмауы  тиic,  өйткені  ол 

жалығып  шаршауы  мүмкін.  Әңгімеде  ең  маңыздысы  -  қызығушылық.  Әңгімедегі  сұрақтар 

қызығушылықты жандандыра түседі, мысалы: екі заттың ұқсастығы мен айырмашылығы (доп, 

шар),  екі  заттың  болуы,  (жауын-жашын,  қар),  мағынасы  (ел,  қала).  Айырмашылығын  табу 

136 

 

жеңілірек,  ал  ұқсастығын  табу  қиынырақ  келеді.  Бала  заттарды  бір  топқа  жинақтап көрсін, 

мысалы: (үстел, орындық, диван, сөре –жиһаз). Жайлап тапсырманы күрделетеміз.  Заттардың 

атауларын,  олардың  орналасуын  және  ерекшеліктерін  сұраймыз.  Бұл  ойын  балаға  пайдалы 

және қызықты. 

Диагностика кезінде әртүрлі субтестілер қолданамын:    



 

Тұлғалық дайындығын тексеру үшін «Сатылау»   



 

Ұсақ маториканың даму деңгейін тексеру үшін «Шеңбер қию»  



 

Интеллектуалды тұрғыда дайындығын анықтау үшін «Үйшік» зейінін  



 

Есту және қысқа мерзімді есінің деңгейін тексеру үшін «10 сөз» 



 

Сөздік –логикалық ойлау деңгейін тексеру үшін «Сөйлемді аяқта» 



 

Баланың логикалық ойлау қабілетінің деңгейін анықтау үшін «4 артық»  



 

Ойлау және сөйлеу қабілетінің дамуын анықтау үшін « Бос орынды толтыр » 



 

Баланың бейнелі, кеңістікті көзқарасының қалыптасуы мен ұсақ моторикасының даму 

деңгейін  анықтау  үшін,  баланың  интеллекті  жайлы  жалпы  көзқарасты  қалыптастыру  үшін 

«Адамның суретін салу» 



 

Баланың қабылдау деңгейі мен заттың толық бейнесін құрастыру мүмкіндігін тексеру 

үшін «Қиынды суреттер» 



 

Баланың ойлауы мен қиялының дамуының  деңгейін анықтау «Мынау неге ұқсайды?» 



 

Баланың  еріктілігінің  даму  деңгейі  мен  қалыптасуын  анықтау  үшін  оқушы  болуға 

дайындығы «Иа, жоқ сөздерін қолданбай жауап беру» 

Баланың еріктілігін тексеру үшін «Графиктік диктант» субтестілерін жүргіземін.  

Диагностикалық карта 

ересек топ 

 

Күні __________________________ Тобы 

________________________________________ 

Баланың аты – жөні 

____________________________________________________________ 

Туған жылы ______________________ Жасы 

______________________________________ 

 

Сұхбат сұрақтары 

1.

 

Сенің атың кім? Аты – жөніңді ата 

_________________________________________ 

2.

 

Сен неше жастасың? __________  Сен қашан 

тудың?__________________________ 

3.

 

Сен кіммен тұрасын? Отбасыңды ата  

_______________________________________ 

_______________________________________________________________________ 

4.

 

Анаңның аты кім? 

_______________________________________________________ 

Қайда және кім болып жұмыс істейді?_______________________________________ 

5.

 

Әкеңнің аты кім? 

________________________________________________________ 

Қайда және кім болып жұмыс істейді? ______________________________________ 

6.

 

Мекенжайың. Қайда тұрасың? 

_____________________________________________ 

7.

 

Өскенде кім болғың келеді? ____________________-

___________________________ 

  

137 

 

Субтест 

Хаттама 

Бағ

алау 

Ескерту 

1.Сатылау       

( өз–өзіне баға 

беру) 

 

б

ала 

 

а

на 

ә

ке 

1-

тәрб 

2-

тәрб 

 

 

2.Домалақтап қи  

(ұсақ қол 

моторикасы) 

 

 

 

3. Үйшік  

(зейінін анықтау) 

 

 

 

4. 10 сөз (есте 

сақтауы) 

 

 

 

5. Сөйлемді аяқта 

(сөздік логикалық 

ойлауы) 

 

 

 

6.  «Артығын 

тап»  (бейнелі-

логикалық ойлауы) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

7. Суреттерді 

ретімен орналастыру 

(ойлауы, сөздік қоры) 

 

 

 

8. Бос орынды 

толтыр (логикалық 

ойлауы) 

 

 

 

9.  Адамның 

суретін салу 

 

 

 

10. Қиынды 

суреттер (қабылдауы) 

 

 

 

11. Мынау неге 

ұқсайды?  (қиялы) 

1) 

 

 

 

 

 

2) 

 

3) 

 

12. «Иә», «Жоқ» 

деген сөздерді 

қолданбай жауап бер  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

13.Графикалық  

диктант (педагогтің 

бағыты бойынша сызу) 

 

 

 

 

Бал саны 

 

 

 

Ұсыныс 

___________________________________________________________________________

________________________________________________________________________________

________________________________________________________________________________

________________________________________________________________________________

________________________________________________________________________________

________________________________________________________________________________

138 

 

________________________________________________________________________________

_____________________________________________________________ 

Психолог ____________________________________________________ қолы 

___________ 

 

Мәліметтерді алып жинақтап талдаймын. Мәлеметтерге сүйене отырып диагностикалық 

картаны толтырамын. Диагностика жылына екі рет өткізіледі. Оқу жылының басында – түзету 

жұмыстары үшін, оқу жылының соңында жинақтап, шешімін шығарып, әрі қарай өткізілетін 

жұмыс бағытын анықтау үшін жүргіземін. 

 

 

Қолданылған әдебиеттер: 

1.

 

Айзман Р.И., Жарова Г.Н., Айзман Л.К., Савенков А.И., Забрамная С.Д., Ядрихинская И.Е. 

Подготовка ребенка к школе. М., 1991. 

2.

 

Гуткина Н.И. Психологическая готовность к школе. М.: Комплекс-Центр, 1993. 

3.

 

Н.Н. Павлова, Л.Г. Руденко Экспресс-диагностика в детском саду. М., ИД «Генезис», 2011. 

4.

 

Волков Б.С., Волкова Н.В. Подготовка ребенка к школе. М.: А.П.О., 1994. 

 

 

 

СУЩНОСТЬ И ЗНАЧЕНИЕ ИГРЫ В ВОСПИТАНИИ И РАЗВИТИИ ДЕТЕЙ 

ДОШКОЛЬНОГО ВОЗРАСТА 

 

 

Бардакова И.Г. 

Детский сад «Калинка» г. Новосибирск 

 

 

Игра  —  основная  деятельность  детей.  Силой  воображения,  игровых  действий,  роли, 

способностью  перевоплощаться  в  образ  дети  создают  игру.  В  играх  нет  реальной 

обусловленности обстоятельствами, пространством, временем. Дети — творцы настоящего и 

будущего. В этом обаяние игры. В каждую эпоху общественного развития дети живут тем, чем 

живет  народ.  Но  окружающий  мир  воспринимается  ребенком  по-иному,  чем  взрослыми: 

ребенок  —  «новичок»,  все  для  него  полно  новизны,  значения;  ребенок  в  игре  делает 

«открытия» того, что давно известно взрослому [3,с.5]. 

Поскольку  одним  из  основных  видов  деятельности  дошкольника  (в  силу  возрастных 

особенностей)  является  игра,  то  бесспорна  роль  игры  обучающей  и  воспитывающей  в 

подготовке  их  к  школе.  Чем  плодотворнее  будет  такая  подготовка,  тем  более  успешными 

окажутся  переход  к  самостоятельному  систематическому  учебному  труду  и  сам  процесс 

обучения, формирования и становления личности активной и творческой. 

Успешное  решение  задач  дошкольного  воспитания  требует  пристального  внимания  к 

проблемам детской игры. 

Специалисты дошкольной педагогики единодушно признают, что игра как важнейшая 

специфическая  деятельность  ребенка  должна  выполнять  широкие  общевоспитательные 

социальные функции [5,с.3]. 

Руководя игрою, оказывая влияние на ее содержание, организуя жизнь детей в игре, их 

взаимоотношении, воспитатель воздействует на все стороны личности ребенка, на сознание, 

чувства, волю, отношения, поступки и поведение в целом. Ценность игры как воспитательного 

средства  заключается  и  в  том,  что,  оказывая  воздействие  на  коллектив  играющих  детей, 

педагог через коллектив оказывает воздействие на каждого из детей. Организуя жизнь детей в 

игре,  воспитатель  формирует  не  только  игровые  отношения,  но  и  реальные,  закрепляя 

полезные привычки в нормы поведения детей в разных условиях и вне игры. Таким образом, 

139 

 

при правильном руководстве детьми игра становится школой воспитания [3,с.6]. 

Выдающийся  исследователь  в  области  психологии  Л.C.  Выготский  подчеркивал 

неповторимую специфику детской игры - сочетание свободы и самостоятельности играющих 

со  строгим,  безоговорочным  подчинением  правилам  игры.  А  добровольное  подчинение 

правилам  возможно  только  в  том  случае,  если  они  не  навязываются  извне,  а  вытекают  из 

содержания игры, ее задач, когда их выполнение составляет главную ее прелесть. 

Чем старше дошкольники, тем выше оказывается уровень их общего развития, тем более 

ценной становится игра как способ проявления самодеятельных форм поведения: дети могут 

намечать сюжет или организовывать игры с правилами, находить партнеров, ставить цель и 

выбирать  средства  для  реализации  своих  замыслов.  Самодеятельная  игра,  тем  более  в 

условиях общественного дошкольного воспитания, требует от ребенка умения устанавливать 

взаимоотношения с товарищами - в этих неформальных детских объединениях проявляются 

характер ребенка, его привычки, интересы, представления об окружающем мире, различные 

умения [4]. 

Игра  -  подлинная  социальная  практика  ребенка,  его  реальная  жизнь  в  обществе 

сверстников, поэтому она столь актуальна как средство и метод всесторонней воспитательно-

образовательной работы, и в первую очередь в целях формирования умственной развитости. 

Например, игра, в которой дети воспроизводят в наглядно-образной, действенной форме труд 

и  взаимоотношения  людей,  не  только  позволяет  лучше  понять  и  глубже  пережить  эту 

реальность,  но  и  становится  мощным  фактором  развития  мышления  и  творческого 

воображения, формирования высоких человеческих качеств [5,с.6]. 

К  началу  дошкольного  возраста  ребенок  уже  обладает  определенным  жизненным 

опытом, который пока что недостаточно осознан и представляет собой скорее потенциальные 

способности,  чем  сложившуюся  способность  реализовывать  умения  в  своей  деятельности. 

Задача  воспитания  заключается  как  раз  в  том,  чтобы  опираясь  на  эти  потенциальные 

возможности,  продвинуть  вперед  сознание  малыша,  положить  начало  полноценной 

внутренней жизни. 

Прежде всего развивающие игры представляют собой совместную деятельность детей со 

взрослым. Именно взрослый вносит в жизнь детей эти игры, знакомит их с содержанием. 

Он вызывает у детей интерес к игре, побуждает их к активным действиям, без которых 

игра не возможна, является образцом выполнения игровых действий, руководителем игры - 

организует игровое пространство, знакомит с игровым материалом, следит за выполнением 

правил. 

В  любой  игре  содержится  два  типа  правил  -  правила  действия  и  правила  общения  с 

партнерами. Правила действия определяют способы действий с предметами, общий характер 

движений в пространстве (темп, последовательность и т.д.) 

Правила общения влияют на характер взаимоотношений участников игры (очередность 

выполнения  наиболее  привлекательных  ролей,  последовательность  действий  детей,  их 

согласованность  и  т.д.).  Так,  в  некоторых  играх  все  дети  действуют  одновременно  и 

одинаково,  что  сближает  их,  объединяет,  учит  доброжелательному  партнерству.  В  других 

играх  дети  действуют  по  очереди,  небольшими  группами.  Это  дает  возможность  ребенку 

наблюдать за сверстниками, сравнивать их  умение со своим. И, наконец, в каждом разделе 

содержатся игры, в которых ответственная, привлекательная роль выполняется по очереди. 

Это  способствует  формированию  смелости,  ответственности,  приучает  сопереживать 

партнеру по игре, радоваться его успехам. 

Эти  два  правила  в  простой  и  доступной  для  детей  форме,  без  назидательности  и 

навязывания  роли  со  стороны  взрослого  приучают  малышей  к  организованности, 

ответственности,  самоограничению  воспитывают  умение  сопереживать,  внимательно 

относиться к окружающим. [20, с.14]. 

Многие исследователи детских игр отмечают силу и подлинность чувств, переживаемых 

ребенком  в  игре.  Эти  чувства  богаты  и  разнообразны.  В  творческих  ролевых  играх  дети 

переживают  чувства,  связанные с выполняемыми ролями:  заботу, теплоту, нежность мамы, 

140 

 

ответственность шофера или доктора и т. д. В коллективных играх проявляются общественные 

чувства  детей    (дружбы,  товарищества).  Ребенку  доставляют  радость  достижение  в  игре 

результата,  преодоление  трудностей.  В  подвижных  играх  дети  получают  радость  от  ритма 

движений, их согласованности, от сознания проявленной ловкости, смелости, от достигнутого 

успеха.  В  играх,  требующих  сообразительности,  находчивости,  смекалки,  радость  носит 

интеллектуальный  характер.  В  большинстве  игр  проявляются  эстетические  эмоции, 

вызываемые  привлекательностью  используемых  игрушек,  красотой  игровых  движений, 

элементами художественного творчества.  

В игре ребенок переживает не только положительные эмоции. Он переживает и горечь 

неудачи, поражения, неудовлетворенность достигнутыми результатами, обиду и т. д. Однако, 

несмотря на наличие в отдельных случаях отрицательных эмоций и переживаний, игра всегда 

приносит ребенку радость, удовольствие, наслаждение. 

Основной  деятельностью  детей  дошкольного  возраста  является  игра,  подражание 

взрослым.  В  игре,  прежде  всего  ребёнок  учится  полноценному  общению  со  сверстниками, 

ребёнок  учит  подчинять  себя  правилам  игры,  совершенствуются  нравственные  оценки 

(появляются  понятия  «хорошо»,  «плохо»),  формируются  новые  потребности,  осваиваются 

новые виды творческой деятельности (рисование, лепка из пластилина). Дети в игровой форме 

имитируют жизнь взрослых. 

Психологи  издавна  изучают  игры  детей  и  взрослых,  отыскивая  их  функции 

специфическое содержание сравнивая с другими видами деятельности. Необходимость в игре 

иногда объясняют, как необходимость дать выход чрезмерной жизненной силе. 

Другое  трактование  природы  игры  -  удовлетворение  потребностей  в  отдыхе.  Живое 

существо,  играя,  своеобразным  образом  тренируется,  чему-  нибудь  обучается.  Игра  может 

быть вызвана и потребностью в лидерстве, соревновании. Можно рассматривать игру и как 

компенсирующую деятельность, что в символической форме дает возможность удовлетворить 

неосуществленные желания. 

Игра  -  это  деятельность,  которая  отличается  от  повседневных  будничных  действий. 

Человечество вновь и вновь создает свой придуманный мир, новое бытие, которое существует 

рядом с миром натуральным, миром природы. Узы, которые связывают игру и красоту очень 

тесные и многообразные. Всякая игра, это, прежде всего свободная, вольная деятельность. 

Игра протекает ради нее самой, ради удовлетворения, что возникает в самом процессе 

исполнения  игрового  действия.  Игра  -  это  деятельность,  которая  изображает  отношение 

личности к миру, что ее окружает. 

Самостоятельность  человека  в  середине  игрового  сюжета  безгранична,  она  может 

возвращаться  в  прошлое,  заглядывать  в  будущее,  многоразово  повторять  одно  и  то  же 

действие,  которое  приносит  и  удовлетворение,  дает  возможность  ощутить  себя  значащим, 

всемогущим, желанным [17, с. 218]. 

В игре ребенок не обучается жить, а живет своей истинной, самостоятельной жизнью. 

Игра  наиболее  эмоциональна,  красочна  для  дошкольников.  Очень  верно  подчеркнул 

известный  исследователь  детской  игры  Д.  Б.  Эльконин,  в  игре  интеллект  направляется  за 

эмоционально  -  действенным  переживанием,  функции  взрослого  воспринимаются,  прежде 

всего,  эмоционально,  происходит  первично  эмоционально-действенная  ориентация  в 

содержании человеческой деятельности. 

Значение  игры  для  формирования  личности  трудно  переоценить.  Не  случайно  Л.  С. 

Выготский называет игру «девятым валом детского развития». 

В  игре  как  в  грядущей  деятельности  дошкольника  осуществляются  те  поступки,  к 

которым он будет способен в реальном поведении лишь через некоторое время. 

В игре дети одновременно выступают как драматурги, бутафоры, декораторы, актеры. 

Однако они не вынашивают свой замысел, не готовятся длительное время к выполнению роли 

как актеры. Они играют для себя, выражая собственные мечты и стремления, мысли и чувства, 

которые владеют ими в настоящий момент. Поэтому игра - всегда импровизация [19, с. 13]. 

Таким  образом,  неоценимо  значение  игры  для  формирования  личности  дошкольника, 

141 

 

ведь ребёнок формируется при выполнении правил в в игровых отношениях и при общении 

со сверстниками в реальных отношениях по поводу игры.  

 

 

жүктеу/скачать 29,2 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: