Гидратация және дегидратация процестерінің теориялық негіздері.
Бұл әдістермен ірі масштабта төменгі спирттер мен көптеген қанықпаған қосылыстар алынады.
Олефиндер (лат. oleum-май) (алкендер, этиленді көмірсутектер) - құрамында бір қос С=С байланысы бар қанықпаған хош иісті көмірсутектер. Судың олефиндерге қосылуы әр уақытта Марковников ережесі бойынша жүзеге асырылады:
Ацетиленнің және нитрилдердің үш байланыстары бойынша гидратациялау кезінде ацетальдегид және амид түзіледі:
СН≡СН + Н2 О → СН3 -СНО;
RC≡N + Н2 О → RСОNН2
Спирттер мен фенолдарды сілтілі гидролизбен өндіру.
Хлор атомын алмастыра отырып, хлор туындыларының гидролизі Na2CO3 (спирттер алу) немесе NaOH (фенолдардың синтезі) көмегімен артық суда жүзеге асырылады. Хлор туындыларының реактивтілігіне байланысты процесс 120 – 1250С (аллилхлорид гидролизі) 300 – 3500с (хлорбензол гидролизі) дейінгі температурада жүргізіледі. Қоспаны сұйық күйде ұстау үшін 0,5 – 1,0-ден 10 МПа-ға дейінгі қысым қажет екені анық. Мұндай жағдайларда байланыс уақыты бірнеше минуттан 20-30 минутқа дейін өзгереді.
Хлор әдісімен глицерин алудың технологиялық схемасы.
Глицерин өндірісі келесі негізгі кезеңдерден тұрады:
Хлорлы аллил алу үшін пропиленді жоғары температурада хлорлау.
А— в—дихлоргидрин глицерин қоспасын алу үшін хлорлы аллилді гипохлорлау.
А— в—дихлоргидриндерді дегидрохлорлау арқылы эпихлоргидрин синтезі.
Эпихлоргидрин гидролизі арқылы глицерин синтезі.
"Тетраперді", яғни тетрахлоридті немесе тетрахлоридті көміртекті және перхлорэтиленді хлор аллилін өндірудің хлорорганикалық қалдықтарын қолдану арқылы алу.
