1. Қазақ тілі орфографиясын дауысты, дауыссыз дыбыстардың жазылуының барлығы бірдей қиындық туғызбайды. Олардың көпшілігі сөздің кез келген жерінде қолданылып, өз әрпімен жазыла береді. Тәжірибеде бірсыпыра қиындық келтіріп жүрген тұстар – дауысты ә, ы, і, и дыбыстарын таңбалайтын әріптер мен дауыссыз х, сонор й, у дыбыстарын таңбалайтын әріптер емлесі.
А, е, ы, і әріптері сөздің барлық буындарында жазылады: арала, ереже, ымыралы, іріткі.
Ә әріпі орфографиялық ереже бойынша көбінесе сөздің екінші, үшінші, соңғы буындарында жазылмайды, бірақ алдынғы буындағы жіңішке дауыстының әсерімен келесі буындағы жуан а дыбысы ә болып жіңішке айтылатын сәттерде қай әріпті жазу қиындық келтіреді. Мыс.: тәкаппар, кітап. Сөздің алғашқы буынындағы не алдыңғы буындарындағы жіңішке дауыстылардың әуенімен келесі буында жіңішке айтылатын әдыбысының орнына а әрпі жазылады. Әдетте, орфография нормалары мен орфоэпия нормалары барлық сәттерде бір-біріне сай түсе бермейді.
Түркі тілдерінде, оның ішінде қазақ тілінде де сөз басында келген ж, ш дыбыстары мен үнді йдыбысының аралығында а дыбысы тұрса, ж, ш дыбыстарының өздері де жіңішкеріп, дауысты дыбысты да жіңішкертіп жібереді, бірақ жазуда а дыбысын сақтаймыз: жай, шай.
Ә әріпінің түбір сөздің екінші буынында жазылатын сәттері де бар. Бұлар жалпы ережеден ауытқитын, сондықтан ескертуде көрсетілген сөздер: куә, күнә, кінә, сірә. О, ө, ұ, ү әріптері жалаң сөздердің бірінші буындарында жазылады. Бұл әріптер біріккен сөздер мен қос сөздердің екінші сыңарларының басқы буындарында да жазылады: Қызылорда, бүрсігүні, жазғытұрым, өте-мөте.
Ұ, ү әріптер кей сөздерде екінші буындарда да жазылады: мағлұм, байғұс, мақұл, мәжбүр, дүлдүл. И әріпі кірме сөздердегі жалаң и дыбысымен қатар (кино, икс) ій, ый қосар дыбыстарын да таңбалайды. Жіңішке айтылатын и-дің алдынан і әріпін жазбау қазақ емлесінде бірсыпыра қалыптасып, орнықты.