байланыстырып сөйлеуге үйретуге болатындығын көрсеткен [4].
Авторлық бағдарламамен оқытылатын (О.С.Арямова, С.А.Климова, Л.Д.Мали,
И.С.Пескова «Речевое развитие младших школьников»)
әдістемелік еңбектерде де
оқушыларды жазбаша байланыстырып сөйлеуге үйретудің құралы ретінде мәтінді алған
[5].
Шетелдік және отандық ғылыми-әдістемелік зерттеулердегі ой-пікірлерден жазбаша
байланыстырып сөйлеуге үйрету жеке сөздер немесе сөйлемдер құрастырудан ғана емес,
тұтас мәтін құрастырудан тұратындығын аңғардық.
Мәтінді лингвистикалық білімнің жеке саласы тұрғысынан
қарастыру ХХ-ғасырдың
60-70 жылдарынан қалыптаса бастады. Лингвистиканың зерттеу нысаны ретінде мәтінге
берілген анықтамалар да жетерлік. Олардың бірқатарына тән ортақ пікір бойынша, мәтін
дегеніміз аяқталған тұтас ойды білдіретін сөйлеудің басты бірлігі.
Мәтінді толығырақ тану үшін мәтін мен сөйлемдер арақатынасын анықтап алған жөн.
Көптеген ғалымдар мәтінді бір ғана (жай немесе күрделі) сөйлемнен тұрады деп санайды.
Алайда жеке сөйлемнің мәтін белгісіне ие болу қасиеті өте сирек кездесетін құбылыс.
Осы мәселе бойынша С.И.Гиндин мәтін құру заңдылығы мен сөйлем құру заңдылығын
салыстырмалы түрде
анықтағанда, олардың айырмашылығы мынада деп көрсетеді: «1-
ден, сөйлем дайын формулаға сәйкес құрылады да, мәтін жалпы ұстаным бойынша
құрылады; 2-ден, сөйлемнің негізгі белгісі оның грамматикалық
құрылымында болса,
мәтінде - мағыналық құрылымында; 3-ден, сөйлемді грамматикалық жағынан құрғанда
қатаң
ұстанымға негізделсе, мәтінді мағыналық жағынан ұйымдастыру, яғни сөз
таптарының ішкі байланысы еркін (икемді) ұстанымға негізделеді»
Достарыңызбен бөлісу: