131
А.С.Макаренко көшбасшы мәселесін арнайы талдаған жоқ, ол оны
ұжымның іс-әрекетімен тығыз байланыста қарастырады. Осындай тұтастық
тұрғысынан ұжымдағы көшбасшыға қатысты теориялық талап-ережелерді,
көбінесе, көшбасшылық қатынастың мәні мен талаптарын анықтады. Ол
іскерлік қатынастардың тиімділігін арттыратын жағдайларды, атап айтқанда,
топтың әрбір мүшесі үшін өзіне жауапкершілікті қабылдаудың нақты
мүмкіндігін ашып көрсетті.
Б.Д.Парыгин көшбасшы феноменін анықтайтын екі фактор бар деп
есептейді: объективті фактор (топтың нақты жағдаяттағы қызығушылығы,
мақсаты, қажеттіліктері, міндеттері); субъективті фактор (индивидтің топтық
іс-әрекетті ұйымдастырушы және бастаушы (инициатор) ретіндегі тұлғалық
ерекшілігі). Осы екі фактордың ерекшеліктерін тұжырымдайды: топтың
ашық немесе жабық келісімімен көшбасшылық ұстанымға ие болады; оның
тұлғасымен топтың, соның ішінде өзіндік және арнайы нормалары мен
құндылықтарының жиынтығы идентификацияланады; барлық уақытта
топтың тіршілік жағдайлары үшін маңызды жағдайлармен байланысты
шешім қабыладанады.
Көшбасшы
топтық
құндылықтардың
толық
жиынтығымен
идентификацияланған, әсіресе ықпал етуді меңгерген және өзара
әрекеттестікте алға шығатын топ мүшесі (Р.Л.Кричевский).
Көшбасшы топтың қызығушылығына байланысты топтың басқа
мүшелері үшін жауапты шешім қабылдауға құқылы деп санайтын және
топтың
іс-әрекетінің
бағыттарын
анықтайтын
белсенді
мүшесі
(Л.И.Усманский).
Әлеуметтік-психологиялық мағынада көшбасшы топ мүшелерінің
тұлғааралық қарым-қатынасының құрылымында орынға ие және өзінің
үлгісімен топтың жақсы жағынан мақсатына жетуде топты басқаратын,
қажетті ұйымдастырушылық қабілетті меңгерген топ мүшесі (А.А.Ершов).
Достарыңызбен бөлісу: