Физикалық тексеру: дене салмағының жетіспеушілігі, мас болу белгілері, полигиповитаминоз; іштің пальпациясындағы ауырсыну, негізінен оң және сол жақ мықын аймақтарында.
Зертханалық зерттеулер: жеделдетілген ESR, лейкоцитоз, тромбоцитоз, анемия, гипопротеинемия, гипоальбуминемия, CRP, альфа-2-глобулиндердің жоғарылауы, ретикулоцитоз.
Аспаптық зерттеулер: колоноскопия, сигмоидоскопия-көлденең жаралардың, афт-ның, гиперемияның шектеулі аймақтарының, "географиялық карта" түріндегі ісінудің, асқазан-ішек жолдарының кез-келген жерінде локализациясы бар фистулалардың болуы.
Эндоскопиялық тексеру кезінде ішек қабырғасының ісінуі, гиперемиясы, қанағыштығы, жаралар, эрозиялар, псевдополипоздар анықталады. Ал шырышты қабаттың «дәнді,түйіршікті» болуы БЖК-тің ерте белгісі болып саналады.
Рентгенологиялық көрінісі: шырышты қабатының «дәнді, түйіршікті», тегіс емес болуы, псевдополипоз, жаралар, гаустрия-ларының болмауы, ішектің қысқа болуы, ішек қуысының тарылып және зақымдалған аймақта кон-трастты заттың таралмауы.Ирригография нәтижесінде ішек қуысының тарылуы мен гаустрияларының болмауы, яғни, «су өткізгіш түтік» симптомы анықталады.
Емі. БЖК кезінде емдеу тактикасы патологиялық үдерістің орналасу орнына, ауырлығына, жергілікті және жүйелі асқынуларын ескере отырып жүргізіледі. Консервативті терапия – шабуылды басу, ауру рецидивінің алдын алу және үдерістің үдеуінболдырмауға негізделген. Сульфасалазин және оның туындылары, антибактериалды және иммуносупрессивті қасиетке ие, бұл топ препараттарын кортикостероид гормондарымен бірге тағайындайды: преднизолон 20-40 мг, микроклизма түрінде, ауыр түрінде көктамырға науқасқа парентералды тамақтану, инфузионды терапия жүргізіледі. Нв-100г/л төмендеуі анықталса, – қан құйылады.
Консервативті ем нәтижесіз болса, асқынулар пайда болса, хирургиялық емдеуге ауыстырылады. БЖК-тің ауыр түрінде оперативті емдеу интенсивті терапия бірнеше күн өткізген нәтижесіз болса, сонымен бірге, үздіксіз немесе жиі өршитін ағымдағы БЖК түрінде көрсетіледі.
Оперативті емдеудің негізгі мақсаты – зақымдалған бөлікті алып тастау. Ішектің тоталды зақымдануында колопроктэктомия тағайындалады, дегенмен, бұл операция түрінің жоғары жарақатталуына және табиғи анус жасаудың мүмкін болмауына сәйкес өте сирек қолданылады. Көбіне ішектің субтоталды резекциясы мен илеостома және сигмастома салу қолданылады. Ауыр науқастарда қос бағаналы илеостома жасалып, субтоталды резекция жасау мүмкіндігі қарастырылады. Жайылған перитонит немесе өте ауыр жағдайдағы науқастарға хирургиялық емдеудің 1-кезеңі ретінде колостома салады, ал токсикалық дилатациямен асқынса, илео- немесе колостома операциясы жасалады.
Соңғы жылдарда зақымдалған ішек аймағына илео- және сигмостома салу арқылы, улануды азайту, содан соң сигма тәрізді және тік ішектің қалған бөлігін жүйелі, жергілікті емдеу қолданылады. Қабыну үдерісі басылған соң илеосигмоанастомоз немесе илеоректоанастомозжасау арқылы қалпына келтіру операциясы жасалады. Ішектің сегментарлы зақымдалуы кезінде тек қана зақымдалған ішекті кесіп, ұшына– ұш анастомозы салынады.
Достарыңызбен бөлісу: |
