«ﮊ» (ж)- ды рус  сөздеріне жазған,  «ف»

195
болса, 
«ﺱ» 
(с) дыбысы да біреу; 
«ﺪ»
(д) дыбысы қазақта 
біреу болса 
«ﺕ»
(т) дыбысы да біреу. «С» дыбысы 
һәм «т» дыбысы қазақта бір-бірден болса, оған екі-екі 
хәріфтен алып, арнау қажеті не? Сіз айтарсыз: 
«ﺹ» 
(с) менен 
«ﻃ»
(т) жуан сөздерге жазылады, 
«ﺱ»
(с) 
менен 
«ﺕ» 
(т) жіңішке сөздерге жазылады деп; онда 
неге 
«ﺱ»
(с) менен 
«ﺕ» 
(т)-ны жуан сөздерге жазамыз. 
Мысалы: бас, басқа, жас, жақсы; ат, ата, айту, жату 
– бұлардың бәрі де жуан сөздер; бұларға неге 

жүктеу/скачать 6,35 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: