195
болса,
«ﺱ»
(с) дыбысы да біреу;
«ﺪ»
(д) дыбысы қазақта
біреу болса
«ﺕ»
(т) дыбысы да біреу. «С» дыбысы
һәм «т» дыбысы қазақта бір-бірден болса, оған екі-екі
хәріфтен алып, арнау қажеті не? Сіз айтарсыз:
«ﺹ»
(с) менен
«ﻃ»
(т) жуан сөздерге жазылады,
«ﺱ»
(с)
менен
«ﺕ»
(т) жіңішке сөздерге жазылады деп; онда
неге
«ﺱ»
(с) менен
«ﺕ»
(т)-ны жуан сөздерге жазамыз.
Мысалы: бас, басқа, жас, жақсы; ат, ата, айту, жату
– бұлардың бәрі де жуан сөздер; бұларға неге
Достарыңызбен бөлісу: 
