6.1. Жо ға ры мек теп – әлеу мет тік инс ти тут ре тін де
117
ға сын қа лып тас ты ру ға жү гі не ді жә не жо ға ры мек теп те про фес-
сио нал ды түр де ба ғыт та ла ды. Тәр бие леу дің про фес сио нал дық
ба ғы ты сту де нт тер де пе да го ги ка лық ба ғыт тың қа лып та су ын да
жә не пе да го ги ка лық әре кет ке құн ды лық ре тін де қа рауда кө рі ніс
бе ре ді. Оның оп ти мис тік ба ғыт ты лы ғы сту де нт тер де оң бас тау-
лар алып ке ле ді. Әр бір сту де нт ті жақ сы лап зерт теп, оның әл сіз
жә не күш ті жақ та рын, қа сиет те рін бі лу ке рек.
Тәр бие леу нә ти же лі лі гі бір уа қыт та сту дент же ке тұл ға сы на
әсер ету дің вер бальды жә не вер бальды емес фор ма ла ры на бір дей
жү гін ген кез де ар та ды.
Қа зақ ті лін де әдеп ті лік, сы пайы лық, ізет-
ті лік де ген сөз дер дің түп ма ғы на сы бір.
Ол – адам гер ші лік. Яғ-
ни ата-ана ны құр мет теу, үл кен ді сый лау, шын шыл жә не әді лет ті
бо лу, сон дай-ақ адам ның көп ші лік ал дын да өзін-өзі ұс тай бі луі.
Адам гер ші лік адам зат қо ға мы ның да му та ри хы ар қы лы қа лып та-
сып, әр бір дәуір дің өзін дік қай шы лық та ры мен бі те қай на сып, әлі
де же ті ліп ке ле ді. Жо ма рт тық, ба тыл дық, шын шыл дық, сы пайы-
гер ші лік, әділ дік пен дос тық, ар мен на мыс жә не т.б. адам гер-
ші лік ка те го рияла ры со нау кө не дәуір ден бас та лып, кү ні бү гін ге
дейін өз ма ңы зын еш жо ға лт пай ке ле ді. Со ны мен бір ге адам зат-
тың іш кі ру ха ни адам гер ші лік дү ниесі нің не гіз гі фор ма ла ры –
үміт, се нім жә не ма хаб бат үне мі да му үс тін де.
Достарыңызбен бөлісу: