236
Қазақ өнерінің антологиясы
Құнанбай, Құсбек, Сартай, Шыңғыс, Мұса,
Талай кедей зардап шеккен болып құса.
Шорман –
Мұса зорлықшыл қылығынан
Жер ауып не көрмеді Жаяу Мұса?
Байларың көп, бірақ та қайырымсыз,
Нашар мен кедейіңді сор қайнатса.
Әсетжан, бәрін айтсам жабырқарсың,
Салтанатына Найманның таңырқарсың.
Қашып кетіп, өкпелеп, көңілге алып,
Әзірге доғарайын сөздің артын.
Ер Молдабай мәнжүрмен күрес алып,
Орыс, қытай таң қалды көрген халық.
Қысырақтың үйірі ат пен түйе,
Бас жүлдеге ақ жамбыны кетті алып.
Жылқысы Ақшабайдың алтын шұбар,
Ақ-қара,
қоңыр-жирен, көп түрі бар.
Құланның айғырымен шағылысқан,
Күміс құндыз жалтылдап, көз тұндырар.
Көненің көзі болған асыл тұқым,
Тарбағатай, Ақсуатта әлі де бар.
Жат елдің адамдары таңғалысып,
Жылқыны бір көруге болған құмар.
Жүз
тайлақ атанған Бәтіш сұлу,
Шөбересі Ақшабайдың қызы болар.
Құр бөсіп мақтанасың, «Арғынмын», – деп,
Бұларға тең келетін қай жақсың бар?!
Тізсем бәрін жақсыларым таусылмайды,
Найманға арғындарың тең келмейді.
Онан да жеңіл-дағы жолымды бер,
Ұмытпай Тәңірменен бір Құдайды.
Әсет:
Сүйіндік сөз сөйлейін Қарашордан,
Түстікке көше алмайды дәулет молдан.
Олжабай Орта жүздің
батыры екен,
Құтқарған неқиратты түскен тордан.
237
Айтыс II том
Жарайсың бір сөткелік тоятыма,
Қанатым аю ілген, бұған қомдан.
Арғынның осы бір ата озған жері,
Анықтап, үзілместен кыдыр қонған.
Баласы Бекболаттың Тіленші би,
Кезінде Орта жүзге болған қорған.
Төбемді
аздан кейін көре алмайсың,
Саулатсам бейпіл сөзді оң мен солдан.
Айдос, Қайдос, Жігітек – әкесі Олжай,
Бұларға кім тең келер білсең, болжай?
Төртеуі бір атаның баласы екен,
Ырғызбай, Көтібақ пен Топай, Торғай.
Салыстыр
осыларға болса аруағың,
Өз обалың өзіңе, қалсаң, томай.
Достарыңызбен бөлісу: