ӘЗІБАЕВАБақытжан Уәлиқызы (1.1.1945 ж.т„ Астана) - ғалым. филол. ғыл. докт. (1999).
Ташкент мемл. ун-тін бітірген (1968). 1968 -1973 ж. Әдебиет және өнер ин-тын-да аға лаборант,
1973 - 86 ж. кіші ғыл. қызметкер, 1986 - 1993 ж. ғыл. қызметкер болып жұмыс істеген. 1993
жылдан аға ғыл.қызметкер.
ӘЗІЛ - бір адамның екінші адамды ұялту, сөзге тоқтату үшін айтылатын ұрымтал да астарлы,
көңілді де күлкілі пікірі. Яғни болмысқа, құбылысқа нақты оқиғаға қатысты көзқарасты білдірудің,
баға берудің бір түрі. Ә-де де сынап-мінеу, іліп-шалып, тәлкек ету ниеті жатады. Тек сол ниет
жүрекке ауыр тимейтін етіліп, қалжыңға сүйеп жүзеге асырылады. Сондықтан да қазақ мұны
"әзіл-оспақ", "әзіл-қалжың" деп қосарлап айтады. Дегенмен ащы Ә-дерде сатираның уыты, көңілге
қаяу түсірмейтін Ә-дерде юмордың белгілері жүреді. Ә. - юморлық сезімнің, тапқырлықтың
жемісі. Алайда әзіл-оспақ. әзіл-қалжыңды сатира, юморға жатқызуға болмайды. Өйткені,
біріншіден, сатира, юмор өмірлік болмыс-құбылыстарды ұзақ уақыт байқап-көрудің,
зерттеп-білудің, ақыл-ой, дүниетаным елегінен өткізудің нәтижесінде туады. Сатира, юмор белгілі
бір дүние-танымның, саяси-әлеум. көзқарастың көрінісі, сәулесі ретінде, ресми шығарма түрінде,
жалпы жұртқа жария етілу үшін жазылады. Ал әзіл-қалжың түріндегі шымшыма сөз кез келген
жерде - отбасы. ошақ қасында, той -томалақ, әр түрлі отырыстарда айтыла салады. Онда ресми
сипат, кең танымалдық болмайды. Сатира, юмор міні бар қоғам мүшесінің бәріне бірдей бағыттала
береді, ал әзіл-оспақ дәстүрлі сөз қағыстыру реті бар адамдар арасында ғана, яғни құрбы мен
құрдас, жезде мен балдыз, жеңге мен қайын, құда мен құдаша арасында айтылады. Халқымыз
"Әзілің жарасса атаңмен ойна" деп Ә-ді кек тұтпай, қолдап отырған.