тұрғысынан көру сезімінде карастырып көрейік. Жарык көзге түскеннен кейін бірнеше өзгерістерге ұшырайды: 1. Қарастырьшатын заттың беткейінде жарыктың жұтылуы, бейнеленуі жэне шашырауы. 2. Сәуленің карашыкта сынуы жэне фокусировка. 3. Торлы кабыкшада зат образының калыптасуы. 4. Родопсин молекулаларының физикалык-химиялык өзгерістері. 5. Сэйкес биэлектрлік импульстардың пайда болуы. 6. Көру нервінің импульстарды тасымалдауы. 7. Мидың көру орталығындағы сэйкес өзгерістер жэне соның нәтижесінде белгілі образдардың калыптасуы (түрді, форманы сезіну, заттың бүтіндігін, козғалысын қабылдау жэне т.б.). Демек, сезінудің калыптасуы сатылы өзгерістер жүйелерін білдіреді. Олардың соңғы нэтижесі заттың бейнесі (образы) болып табылады. Бұл бейне ерекше. Ол адамның миында, яғни, кабылдау субъектінде. Ол шағылыспайды, жай ғана көшірме емес, көптеген ішкі өзгерістер корытындысы, бүл өзгерістерге өзге емес, дэл сол берілген объектке сэйкес нэтижесі, жэне осы мағынасында ол бейнелену болып табылады. Заттың тікелей сезімдік бейнесі, мысалы, торлы кабықшадағы кору бейнесі мен оның мидағы кабылдануы (елестету) арасында дэл сәйкестік жок. Останкино мұнарасының бейнесі көздің торлы кабықшасында бар болтаны бірнеше миллиметр көлемде болса, ал оны карал түрған адам мұнараны алып кұрылыс ретінде кабылдайды. Бүл мидың эр түрлі деректерден алынған, ертеректе жинакталған білім негізінде жэне тәжірибе аркасында жүзеге асады. Ми көздің қабылдауын «автоматты түрде» түзейді. Сонымен катар жеке, өндірістік жэне элеуметтік-мэдени тэжірибелері деңгейлері эр түрлі адамдар бір заттың өзін эр қилы
