62. XV-XVIII ғғ. қазақтардың рухани мәдениетінің ерекшеліктерін атап өтесіз Қаз ханд.ң мемл.к құрылысының өзіндік ерекшелігі, халық өмірінің ерекше жағдай/ы мен өзіндік өзгешелігі бар қоғамдық уклад «билер сөзі», «билер айтысы», «билер дауы», «төрелік айту», «шешендік сөздер» деп аталатын көркемдік мәдениеттің бірегей түрін туғызды. Әдебиеттің бұл түрін шығарушы/ негізінен XVI-XVIIIғ қазақ қоғамында сот ісін жүргізумен ғана айналысқан жоқ. Билер хан кеңесінің мүше/і болып, мемл.к іс/ге белсене араласты. Сонымен бірге атақты би/ тайпа/ мен ру/дың басшы/ы болып, ел басқарды, жиын/да солардың атынан сөз сөйлеп, айтыс-тартыс/ кезінде олардың мүдде/ін қорғады. Қазақтың атақты би/і поэтикалық таланты зор ж/е суырып салма айту мен шешендік сөз арқылы өзара айтыстың тамаша шебер/і болған. XVI-XVIIIғ би-шешен/ арасында мемл.к ж/е қоғамдық қызметінің маңыздылығы, шешендік өнерінің күшімен поэтикалық шеберлігі жағынан Төле би Әлібекұлы, Қазыбек Келдібекұлы ж/е Әйтеке Байбекұлы ерекше орын алды. Олар тек Қаз.да ғана емес, сонымен қатар Ресейде, Хиуада, Жоңғария мен Қытай империясында танымал болған. XVI-XVIIIғ қаз халқының арасында тақырыбы мен жанры жағынан алуан түрлі ауыз әдебиеті кең өріс алды. Қаз халқының поэзиясында жыраул/дың орны ерекше бағаланды. Жыр толғау/ында қанатты сөз/, ғибратты нақыл/ кең орын алды. Сол кездегі қазақ поэзиясының аса ірі тұлға/ы – Шалкиіз, Доспамбет, Жиембет, т. б. жырау/. Қазақтың батыр/ жыры эпосқа тән аңыз сияқтанғанымен, олардың бәрі дерлік тарихи оқиға/ға құрылған. Мәселен, Қобыланды, Алпамыс, Ер Тарғын, Ер Сайын, Қамбар дастан/ы тарих шындығымен қабысып жатқан шығарма/. Қазақтың әлеу.к-тұрмыстық дастан/ы да («Қозы Көрпеш-Баян сұлу», «Қыз Жібек» т. б.) феод.қ-рулық қоғамның өмірін үлкен шеберлікпен көрсетеді. Бұл кезде қазақ тіліндегі жазба әдебиет/і діни ж/е аңыздық мазмұндағы кітап/ түрінде таралды, сондай-ақ тарихи шығарма/ мен ру/ тарихы жасалды. Олардың ішінен Захир-ад-дин Бабырдың «Бабырнамасын», Камалад-дин Бинайдың «Шайбани-намесін», Мұхаммед Хайдар Дулатидің «Тарих-и Рашидиін», Қожамқұл бек Бахидің «Тарих-и-Қыпшағын», Қадырғали «Жами-ат-таварихын» ж/е басқа да шығарма/ды арнайы бөліп көрсетуге болады. Бұл кезде Қаз хандығы көршілес мемл/мен, Орта ж/е Таяу Шығыс ел/мен үздіксіз араласып отырды. Мұның өзі араб-мұсылман мәдениеті мен ғылымының таралуына әсерін тигізді. Қазақ жерінде мектеп/ мен медресе/ ашылып, оларда оқу араб-парсы ж/е түрік тіл/нде жүргізілді. Қаз/ жазуда араб әліп-биін тұтынды. Мектеп/ мен медресе/де ғылымның әр түрлі сала/ы бой/ша білім беріліп, Шығыстың ұлы ақын/ң классикалық туынды/мен таныстырылды. Мұның бәрі қазақ халқының жалпы дамуына, бүкіл қоғамның рухани өмірі мен мәдениетіне игі ықпал жасады.