Холтон Дж. Что такое антинаука//Вопросы философии. 1992. №2.
Агацци Э. Моральное измерение науки и техники. М., 1998. С. 12.
Федоров Н.Ф. Сочинения. М., 1982. С. 316, 410.
Торосян В.Г. Концепции современного естествознания. Краснодар. 1999. С. 16.
Cmeпин B.C., Горохов В.Г., Розов М.А. Философия науки и техники. М.,
1999.С. 16.
Швырев В.С. Научное познание как деятельность. М., 1984. С. 12.
10-дәріске қосымшы Майкл Полани. Таным іс-әрекетінің релятивті нормасы.
Ғылымның таным процесі дегеніміз - әртүрлі ғылыми теория типтерінің өзара үздіксіз сыни пікірталастары. Білімнің өзі суъективті сипатта болғандықтан, ақиқаттың өзі де көп түрлі болады.
Эпистемиология(грек тілінен episteme – «білім» және logos – «үйрену»). Эпистемиология білімін эмпирикалық бақылаудан алынған білім деп қарастырады. Эпистемиология ғылымының басты мәселесі - таным процестерін тұтастықта қарастырып шындық пен ақиқаты анықтау. Эпистемиология ғылымының зерттеу ғылыми өзегі – тек қана шындық ешбір жалғансыз және нақты репрезентативті (таныстыру). Эпистемиология білімінің қалаушылары Г. Башляр, М. Полани, И. Кант, Э. Агации, Ст. Тулмин, Д. Сэмпбелл, К. Поппер,