Соғыстан кейінгі жылдары қазақ операсы мен хор мәдениетінің қалыптасуы аяқталды. Опералық жанр өзінің дамуы жағынан 3 үлкен топқа бөлінеді:
1 – кезең – ұлттық фольклор негізіндегі 1934 – 1937ж. опералар. Оларға «Қыз Жібек», «Жалбыр», «Ер Тарғын» жатады.
2 – кезең. 1937 – 1943 жылдардағы хор, операның жаңа өзіндік стильдері мен ерекшеліктерін іздестіру. Бұл жылдары ұлттық үлгідегі шығармаларды өңдемей жаңа туындылырға бет бұрды.
3 – кезең. 1944 – 1947 жылы жеке авторлардың алғашқы опералары, музыкалық драматургиясын синтездеуге туған шығармалары жатады.
Бұл жылдардағы қазақ операсының үздік шығармаларына А. Жұбанов пен Л. Хамидидің «Абай» операсы мен М. Төлебаевтің «Біржан Сара» операсы жатады.
Ұлттық хор мәдениетінің әрі қарай өсуі және қалыптасуы барысында 1935 жылғы Қазақстан мемлекеттік филормониясының жанынан ұйымдасқан, Қазақ ССР-нің еңбегі сіңген мәдениет қайраткері Д. М. Мацуциннің жетекшілік етуімен құрылған бірінші профессионалдық хор ұжымы үлкен маңызды орын алды.
Ол ұжымның негізінде 1937 жылы республикада қазақтың мемлекеттік хоры ұйымдастырылды, оның бірінші жетекшісі Қазақ ССР-нің халық әртісі, Құрманғазы атындағы Алматы мемлекеттік консерваториясының профессоры Борис Васильевич Лебедев (1910-1975) болды. Хор өнерін дамытуда әр жылы композиторлар өздерінің үлесін қосты: Қазақ ССР-не еңбегі сіңген өнер қайраткері Бақытжан Байқадамов (1917-1977) т.б. болды.
Хор мәдениеті халықтың рухани әлемінің дамып оянуына септігін тигізді. Бұл біріншіден хор жетекшілеріне оллардың кәсіби шеберлігіне мәдениеттілігіне, ұжымды дұрыс басқаруына үлкен сын болып табылады.
Хор мәдениеті халықтың рухани әлемінің дамып оянуына септігін тигізді. Бұл біріншіден хор жетекшілеріне оллардың кәсіби шеберлігіне мәдениеттілігіне, ұжымды дұрыс басқаруына үлкен сын болып табылады.
Қазақ халқының профессионалдық хор өнеріне үлес қосқан композиторлар:
