Г. О. Устенова А. Ш. Амирханова

Экстракциялық препараттардьің жалпы сипаттамасы
21
бөліп алу мен канығу тұрғысынан өте тиімді болып саналады. Ыстык 
суды колдану ферменттердін инактиваииясы мен ББЗ тұрактылығын 
арттыруға жаксы эсер етеді.
Экстрагенттін температурасын жоғарылатуды мына факторларды 
ескеру арқылы жүзеге асыру кажет:
• биологиялык белсенді заттардын термотұрактылығы;
• зарарсыздандырудың мүмкін болуы және кұрамдас затгардын 
келесі ретті пептизаииясы (мысалы, крахмал).
Экстрагенттің түтқырлығы
Экстракциялау үдерісінде өте манызды орынға экстрагенттін тұт- 
кырлығы ие болмак. Экстрагент түткырлығын төмендету аркылы 
оның диффузиялык касиетін арттыруға болады және Энштейн өрне- 
гіне сүйенер болсак (алдыңғы бөлімді караныздар) осы ретте экстра- 
генттің тұткырлығы кеми түскен сайын молекулалык диффузия коэф- 
фициентінің артуы байкалады.
Жоғарыда айтылғандарға сүйенсек диффузия жылдамдығын арт- 
тыру үшін түткырлығы аз экстрагентті таңдау кажет. Полярлы ерітінді 
ретінде — метил спирті, ал аз полярлы ерітінді ретінде — ацетон, по­
лярлы емес ерітінді ретінде — хлороформ алынады. Алдынғы аталған 
экстрагенттердің кемшілігіне олардын улылығы жатады, сол себепті 
ББЗ алған соң, оларды тазарту керек. Экстрагенттердін ішіндегі ен 
бір түткырлығы жоғары экстрагент ретінде глицеринді айтуға болады, 
оның түткырлығы 14,9 ПЗ (н с/м2) калыпты 20 °С, ал судын түткырлығы 
0,1 ПЗ (н-с/м2). Глицеринді әдетте киын еритін заттардын ерігіштігін 
арттыру үшін және экстрагенттін тұткырлығын арттыруда гидрофили- 
затор ретінде колданады.

жүктеу/скачать 9,64 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: