Неопозитивизмнің өкілі Расиль (1872-1970) «Почему я не христианин» деген еңбегінде христиан мораліне қарсы шығып, «еркін ақылдық ғылым» деген моральді көзқарасты құрастыруға тырысты. Христиан діні ілімге сүйеніп емес, адасудан шыққан деп көрсетті. Адасудың басты себебі – қорқыныш және ол өлім алдындағы қорқыныш – деді.
З.Фрейд (1856-1939) болса дін өнегеліліктің негізі бола алмайды деді. Тек ақыл бостандығын алған адам ғана әлемді, ондағы өзінің орнын иллюзияға түспей көрсете алады. Діни тәрбие ақылға кедергі болады деді.
Атеистік экцистенциализмнің өкілі, философ П.Сартр (1905-1980) өзінің «Экзистенциализм – бұл гуманизм», «Бытие и ничто» және т.б. еңбектерінде жеке адамның тарихтағы орны, оның қабілетін түсіндіре білді.
Әдебиеттер:
Әдебиеттер:
Негізгі:
Августин Аврелий Исповедь М., 1989.
Бердяев Н.А. Самосознание М., 1997.
Гегель Г.В. Философия религии В 2 – т. М., 1975 – 1977.
Кант И. Сочинения В 6 т. М., 1963 – 1966.
Ницше Ф., Фрейд З., Фромм Э., Комю А., Сарт К. Сумерки богов М., 1989.
Қосымша.
Айтбаев О. Дінтану негіздері. Қарағанды 2005
Бечсок А. Два источника морали и религии М., 1994.
Никонов К.И. Религиозен ли человек по природе М., 1990.
Религия, философия, Культура. М., 1992.
Философия және мәдениеттану. Оқу құралы. Құрастырған Алтаев Ж., Ғабитов Т., Қасабеков А. және т.б. Алматы, 1998.
Философия сөздік «Қазақ энциклопедиясы» Алматы, 1996.
