Ибрайым юсупов

33 
АЛМА—АТАҒА 
Арқаның Әўезовы, Муқаны ма...
Қазақша китап түссе дүканыма,
Еледе баяғыша бас саламан...
Алма-Ата, аға журтым, әссалам ал!
Әссалам ал, қазақтың астанасы,
Келдим мен қуўанышым бастан асып...
Қарақалпақпан Әмиў бойын жайлаған,
Малы мыңлап, жылымлары майлаған;
Ақ пахтасы наўрыздың қарындай,
Тарым егиз домбыраңның тарындай.
Қара таўдан түлеп ушқан суңқарман,
Алма-Атаңды бир көриўге иңкарман.
Түбири бир туўысқансаң, қазағым,
Мухтар, Сәбит, Жолмурзадай өз ағам.
Шайырыман Нөкис деген қаланың,
Шоқан айтқан бүлбилимен даланың.
Иним деп мени еске ала қойсаң,
Аўылыма қонақ болып бара қойсаң,
Тың жердей кең пейилли ағам казақ,
Инилик иззетим көп саған, қазақ! 
1959-жыл. Алма-Ата 
 
ҚАРА ТАЎҒА 
I 
Ўатанымның таўлары көп 
көкти сүзген, булытқа тийип,
Бүркит уялап шыңларында, 
ақ думаны жатқан уйып.
Таўлар да бар онда бирақ 
асқар шыңы болмаса да,

34 
Басқа жақтың гей бир бәлент 
таўларынан бахыты бийик.
Сол таўлардың бирисең сен, 
Қара таўым, мақтан! Бугин
Қапталыңда турман, мине, 
сәлем менен басымды ийип.
Жазғы таңда жан Әмудиң 
аржағынан салғанда көз
Көрдим турған жас тулғаңды
бахыт нурын баса кийип.
Таў көриниси қарсы алдымнан
ашылған бир сахнадайын,
Таң шапағы шағлағанда 
түн пердесин алды жыйып.
Алтын баслы айғабағардай 
қуяш шыққан гезде, сени
Жатырған бир қамар түкли 
қозы ма деп қалдым туйып.
Көринислериң көз алдымда 
көп тарийхты елеслетип,
Узақ ўақыт телмирдим мен, 
кете алмай көзим қыйып.
Сен де сонда әлўан әсир 
сырын айтқың келгендей-ақ,
Әлле неге сыйқырланып, 
қабағыңды қалдың үйип?
Әлле айтпақ болдың ба сен 
өткен заман қайғы-зарын,
Бахыт таппай баўырыңда 
кеткенлерди дәртке күйип?
Әлле мениң сайларымда 
жалғыз гезди демекписең
Кәраматлы деп танылған 
қара көзли ақша кийик?
Әлле айтпақшы ма едиң,... 
айтпасаң да мен билемен,

35 
Көз жасыңды ким келгенде 
алғаныңды қалай тыйып.
Шадлық ҳәм де бахытыңды 
жырлап мен де баўырыңда,
Турман мине жүрегимнен 
жалынлы жас сезим қуйып.
Ертеңги күн қайсы душпан 
таңба салмақ болса саған,
Ант етейин қорғаўға мен 
тасларыңды сүйип-сүйип. 
II 
Койның ҳасыл, тасың байлық, 
сулыў шексиз тегисликлер.
Етегиңнен басланады 
өними мол егисликлер.
Мийнет сүйгиш халқым мениң 
шөл қойнынан гүл өндирип,
Гүзде алтын таўларынан
талай қырман бойын тиклер. 
Пахта атызда колхозшылар 
табысларын жүр үдетип,
Шайыры жүр сол өмирден 
қаҳарманлық сөз дөретип.
Бизиң елдиң даңқлы адамы—
тракторшы жүр, әнекей,
Егис жердиң патшасындай
тракторын гүркиретип.
Нөкис — Төрткүл жолы үстинде
барар "жеңис" машинасы,
Онда барар ел аралап 
жас министр отағасы.
Қарсы келген жүк машина 
тоқтағанда ол да түсип,
Шофер менен ҳал сорасар 

36 
күлим қағып көз қарасы.
Қалың еллер мәканына 
алып барар бул айдын жол.
Қарапайым адамларын 
шын жүректен қысысар қол.
Жас министр бүгин барып 
кеңеседи дийхан менен,
Ертең кеште қонар, бәлким, 
шопан достың қосына ол.
Қара таўым, халықларың дос
туўысқандай бир анадан,
Колхозшы ҳәм секретарь 
бир-бирине дос, жанажан.
Даңқ қумарлық байлық қуўыў
ҳеш бириниң ойында жоқ,
Паңсыўды я төменсиўди 
жат көреди олар мудам. 
III 
Билесең бе, Қара таў, сен,
ушан теңиз арқасында
Үлкелер бар даўыл бузған 
кемедей суў ортасында.
Ол жерлердиң таўларында
еситилер еки қосық, 
Бири —зорлық, өлим сазы, 
бири толған ыза, муңға.
Еки қосық, —бири —қанлы, 
әдилсизлик, өзимшил сөз,
Екиншиси Поль Робсон 
ҳаўазындай шыққан шыңға.
Еки адам, бири онда 
еңбек етпей елди сорып,
Екиншиси тынбай ислеп, 
зар болып жүр қара нанға.

37 
Нью-Иорктиң шет көшесинде 
отырған жас етик майлап,
Илажсыздан бас ийзейди 
белин бүгип "сэр —мырзалап".
Ал артынан бир түкирип, 
гүбирленип сөгер ҳәм де
Мушын түйип Ақ үй бетке
ызаланып қояр қарап.
"Мен не ушын қараман" деп,
онда негр шытар қабақ.
Диплом алған жас азамат: 
"Болсадағы қандай талап
Қайылман" деп жазады да, 
бир тақтайды мойынға илип,
Теңселеди көйлеңкедей 
штат гезип жумыс сорап. 
IV 
Қара таўым, сенде ол жоқ, 
өмириң бар жатқан шалқып,
"Нан, жумыс ҳәм азатлық" деп, 
жүрген жан жоқ бети қалқып.
Уллы мақсет жолларында 
мийнетиңен мийўа терип,
Бир хожалық ағзасындай 
татыў, шадлы жасар халқың.
Жас әўладың институтта 
мийге қуйып илим нурын,
Қыя шөлге гил питирип, 
ақтарады таўлар сырын. 
Ер Шамурат ата дайың 
ғаррыларың сепсе шигит,
Гүмис көбик ақ теңиздей 
пахта берер ой ҳәм қырын.
Дийханларын агрономдай, 

38 
шарўаң малдың шын маманы.
Шайырың жан инженери, 
бахытлы өмир жырлағаны.
Оразымбет ағадай көп 
ул-қызлардың өмир гүлин
Солдырмастан гүзетиўши, 
әлпешлеўши, адам жанын.. 
V 
Билесең бе, Қара таў, сен, 
дүньяда бар еллер талай...
Америка таўларында 
өмир қанат қағар қалай?
Улы жүрер Кореяда 
ар-намысын қанға былғап,
Қара таста турар ана 
қорлық пенен жылай-жылай.
Кордилерия жатар онда 
муңға батып, деми суўып,
Ананың көз жасы менен 
мүлгиген сур тасын жуўып;
Мексиканың улы, әне, 
таңып атыр жан жарасын,
Полиция таў арасын 
ақтарып жүр оны қуўып.
Ол жигиттиң айыбы сол: 
өз халқының еркин сүйген,
Сүйген ҳақыйқатлықты ҳәм 
ерик ышқында жаны күйген.
Айыбы сол: ығбал аңсап, 
сүйген дослық, тынышлықты
Ҳәм де совет елин сүйип, 
ол туўралы дурыс сөйлеген…
Фирма малын таў шөбине 
жайған байғус бала негр, 

39 
Жас болса да кеширди ол 
аянышлы күнди небир.
Халқы анаў, таўдан аўыр 
ашаршылық жүгин тартқан,
Доллар жанлы ҳүкимети 
байлық излеп болған себил.
Ол жерлерде таўларға да 
орнатылған өгей тәртип,
Таўдан алған халық байлығын 
әлле кимлер алар тартып.
Ертектеги пери ийелеп 
кеткен жансыз ғәзийнедей,
Сары шайтан қаласына 
алып кетер зорлап артып.
Ол жерлерде алтын тапқан
қуяр доллар қәлибине,
Уолл-Стритт темир тапса 
қарыў-жарақ соғар, әне.
Уран тапса жанын жаллап, 
әжел урығын егип атыр,
"Американың қорғаны" деп, 
қас қақпастан алдар және.
Бирақ олар қорғанып жүр, 
билесең бе, ҳәзир қайда?
Көз сал, қәне, кореецлерден 
гүнасыз қан аққан жайға!
Американың металлы сол 
океаннан жүзип келип,
Трумэнниң топларынан 
неге түсер Кореяға?
Ой, Моранбон
5
, еркинликтиң 
шынысаң сен, болма бенде,
Сен жеңесең, исиң ҳақ ис, 
5
Моранбон – Кореядағы таў. И.Ю. 

40 
батыр кореец жасар сенде.
Ул-қызыңның қаны менен
суўғарылған етегиңе
Шешек атып тынышлықтың
гүли өсер күн келгенде. 
Дүнья миллион қолы менен 
"тынышлық" деп қоймақта қол.
Усы қоллар тыныш өмир 
күнлерине салады жол.
Бүгин сениң тасларыңды 
ыласлаўшы жат аяқлар
Ертеңги күн келген жолын 
таба алмас. Қайтпа, мәрт бол!
Ол аяқлар океанға 
шөгер басы менен түсип.
Парахатшылық ушын гүрес
бөгетлерди өтер бузып.
Корея ҳәм Испания 
таўларында жеңер шынлық,
Греция таўларында 
Прометей кисенди үзип... 
VI 
Қара таўым, сен халқымның
муңы едиң мунарланған,
Бүгин сениң бахытыңды 
көргенде жан қумарланған,
Сениң шадлы заманыңды 
тынбай тәрийп етиў ушын,
Шайырыңның қосығы да, 
жүреги де шын арналған. 
1952-жыл. 
 
 

41 

жүктеу/скачать 0,8 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: