,
Бойынан Досманенің ел өтеді
.
Шапаннан жалаң қабат жел өтеді
-
,
,
,
Сығыр ай мен зарланбай кім зарлансын
.
Балғынның енді маған айы өтеді
,
Досманенің бауры жалғыз талды
,
Аямаған бір құдай жалғызды алды
,
Елу беске кеткенде сұмырай Бәтен
, – [5]
Жалғызынан айрылып аңырай қалды
деп, аяулы баласына деген көңіл шерін ерекше аңыратып, көз
жасын көл етеді.
Жинаушының қолжазбалар қорында бұдан басқа тағы
бірнеше жоқтау өлеңдері бар. Олар мыналар: «Жоқтау»
(Кеңгірбай өлгенде), «Бопының қарындасының күйеуі өлгенде
жоқтағанда», «Тәтіні жоқтау», «Мұқыш марқұмды жоқтау»
және т.б. Бұл туралы М.Ж. Көпеев жинап қалдырған халық
ауыз әдебиетінің нұсқаларын арнайы зерттеген З. Сейітжанов
былай дейді: «Мәшһүр тек адамдарға байланысты
жоқтаулармен шектелмей, жан-жануарларға да байланысты
айтылған жоқтауларды да жинаған. Бір саятшының
қаршығасы өлгенде жоқтап шығарған өлең төмендегідей, -деп
мысал келтіреді:
,
,
Көкжендет мойның ұзын
,
шалғың қысқа
Салғанмен жалықпастан
.
талай құсқа
,
Алты қаз он бір үйрек бір
,
жерде қалып
Дуадақ жолықпады сен
.
байғұсқа
,
Көкжендет сен де кәрі мен
,
де кәрі
Көкжендеттей болсашы құстың
.
бәрі
Достарыңызбен бөлісу: