201
АДАМНЫҢ НЕГІзГІ МІНДЕТІ
Өмір өзендей аққан бойы өтіп жатыр. Үйреншікті
күн арайлап атып, алаулап батуда. Адамдардың көбі пәни
дүниенің қамын жеп, өздерінің мына дүниеге қайдан, не
үшін келгендерін, қайда баратындарын ұмытқан. Бәрі
сағым қуғандай бір
арманнан екінші бір арманның, бір
белестен екінші белестің ізіне түсуде. Біріне енді жеттім
дегенде, екіншісі анау жақтан мен мұндалап тұрады. Бірақ
адам бәрібір тоймайды, бәрібір қанағаттанбайды. Енді
асыл арманыма, аңсаған мақсат -мұратыма жеттім деген-
де, өлім оны өкшелеп жетеді. Сөйтіп, адам мына пәнидің
алдамшы
қызылына қызығып, қайран бір ғұмырды жоқ
етеді.
Бұл күнде адамдар өмірдегі өзіне жүктелген мінде-
тін орындау үшін
тамақ ішпейді, керісінше,
тамақ ішу
үшін өмір сүреді. Яғни, өмірдегі мақсаты – қарын тойды-
ру. Ойланғанға екеуі екі бөлек. Тамақты мақсат ететіндей
ғаламдағы ең саналы жаратылыс – адамның осындай
мағынасыз жаратылғаны ма?
Сонда адамның құрсағын
тойдыруы үшін мектепте он бір жыл, университетте бес-
алты жыл оқып, сол бір қарнының қамы үшін өтірік пен
өсек айтып, басқаны қызғанғаны ма? Сол үшін қан төгіп,
жауласқаны ма? Сонда адам бар ғұмырын құрсақтың қамы
үшін арнайтындай осыншама төмен деңгейге түскені ғой...
Жо-жооқ, әлемдегі ең саналы,
ең кемел жаратылыстың
әсте мұндай төмен болуы мүмкін емес. Мал екеш малдың
өзін алып қарасақ, әрқайсысының
белгілі бір мақсат
үшін жаратылған көреміз. Қорадағы мөңіреген сиырдың
