ең адцымен сыртқы әсерге жауап береді, ал эмоциялар оңда
больш жатқан өзгерістерді бейнелеу ретіңде содан кейін пайда
болады.
Джемс — Лангенің эмоциялардың пайда болу теориясы
қолдау табумен қатар әртүрлі қарсылықтарға кездесті. Джемс-
Лангенің атына елеулі сьш-ескертпені У. Кеннон айтты. Ол
алғашқылардың бірі болып, төмендегі жағдайларға ерекше
көңіл аударды: оның айтуынша, эмоцияларда пайда болатын
дене реакциялары өте бір-біріне үқсас, адамдарда кездесетін
эм оцияларды ң
сапалы қ
, ж ан -ж ақты лы ғы н
қанағаттанарлықпен түсіндіру үшін жеткіліксіз болып
табылады. Одан басқа,
hind
органикалық қүрыльшдар, оньщ
ішінде қан тамырлары олардың өзгерістерімен К. Ланге
эмоциялық көңіл-күйлердің пайда болуьш байланыстырады.
У. К еннонны ң Джемс-Ланге теориясы на қарсы
бағытгалған негізгі сын-ескертпесі төмендегідей: адамдарда
арнаулы қүралдармен жасанды жасалынатын органикалық
өзгерістер. У. Джемс-Ланге эмоциялық реакциялардың пайда
болуына ерекше мән берді, ал У. Кеннонның айтуынша, іс
шын мәнінде өруақытга да эмоциялық көңіл-күйлермен бірге
қабаттасып кедмейді. Осының нәтижесінде У. Кеннон
эмоцияның пайда болуынын, баламады теориясын үсынды.
У. Кеннонның айтуынша, эмоцгошық көңіл-күйлер және
оған сәйкес органикалық өзгерістер бір уақытта дүниеге келеді
және бірдей қайнар кезден пайда болады.
Осындай қайнар коз — эмоциогендік орталық, У.
Кенноннын, козқарасы бойынша, таламус болып табылады,
негізгі органикалық үрдістерді жөне перифериялық, ішкі
рецепторлардан бас мидың қыртысына жөне кері беріп
отыратын импульстарды реттеуде негізгі рөл атқарады.
У. Кеннонның айтқан қағидаларын одан әрі дамытқан
П. Бардо болды. Шындығында, денедегі өзгерістер, онымен
байланысты эмоциялық көңіл-күйлер бір уақыт пайда
болады. Бас мидың барлық қүрылымдарының ішінен
эмоциямен байланысы таламустың өзі емес, ал
гипоталамус
және лимбикалық жүйенің орталық бөлімі.
Ж ануарларм ен ж үргізілген эксперим ен ттерде
дәлелдегендей, осы қүрылымдарға электр арқылы эсер ету
нәтижесінде белгілі дәрежеде эмоциялық
Достарыңызбен бөлісу: