Жаратушы жан-алла

Не бетіммен Хазіретке барамын мен? 
Жетсе бір сәт қақпақыл ғып ажал-ағын, 
Отан үкім қылса, қарсы қазаға кім?!– 
Өлмей заһар жұтып, тартсам жан азабын, 
Не бетіммен Хазіретке барамын мен? 
Сырлас достар үлгілерін шашып кетті, 
Жедел қылып қақпаларын ашып кетті. 
Шар зарб ұрып, дариядай тасып кетті, 
Не бетіммен Хазіретке барамын мен? 
Хақ Расулі – күндіз күлкі, түнде түсін 
Бұзып өтті, қайғы жұтып үмбет үшін, 
Ішпей-жемей қызымет қылу – сүннеті шын, 
Не бетіммен Хазіретке барамын мен? 
Хақ расулі дүние үшін қайғырмады, 
Үмбетінен басқа жаққа бой бұрмады. 
Ақырды ойлап, 
бір сәт көңілін жай қылмады, 
Не бетіммен Хазіретке барамын мен? 
Уа, дариға, Мақшар күні парқым бар ма? – 
Қазылық қып, көрген шақта қалпымды Алла – 
Қылмыс, күнәм таразыға тартылғанда, 
Не бетіммен Хазіретке барамын мен? 
Күндіз-түні тынбай жылап Құл Қожа Ахмет, 
Хақ расулге болғын үмбет қыл да құрымет, 
Бақ боп қонып үмбеттерге қылды ол рахмет, 
Не бетіммен Хазіретке барамын мен? 
 
Құдауанда, мені тура бұр жолыңа 
Құдауанда, мені тура бұр жолыңа, 
Нәпсі құлы, бардан ада болдым мән-а. 
Фасық, фажыр дүниені алды кір қолына, 
Қасірет-қауіп тұтқынында қалдым мән-а. 

Дүние – нәжіс, иттей жортып безіп жүрмін, 
Соны қудым, сезім – құрдым, өзім – құлмын. 
Әмірін тұтпай, Хақ жолына көзім жұмдым, 
Ая, достар, енді қайда бардым мән-а? 
Нәпсі, шайтан қылды тұтқын адам ұлын, 
Жүрегінен ұрлап алды сана-мұңын. 
Оң-сол білмес қара құлың – қарағұрым, 
Уа, дариға, қасірет уға қандым мән-а! 
Мендей сұм жоқ, – шарласаң да бұл ғаламды, 
Хақтан безіп, бизар қылдым күллі адамды. 
Жүзім – қара, жаным енді тұл-қараңғы, 
Уа, Жасаған, бұлай неге болдым мән-а? 
Ғазиздерге иілмедім, – көн боп тұлғам, 
Ішкі-сыртқы құлшылыққа бермеппін мән. 
Хақ дәргейі не күтеді көр-бет сұмнан?! – 
Иә, Раббым, не қылсаң да келдім мән-а. 
Тағатым жоқ, күнәм шексіз, – азабым бұл, 
Тәуба қылып жеткен жерім – базарың-дүр. 
Рахметіңмен Қожа Ахметке назарың бұр, 
Не қылсаң да сорлы басым – көндім мән-а! 

жүктеу/скачать 0,5 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: