Созылмалы катаральді (іріңсіз) эндометрит. Бірінші белгісі – плазматикалық торшалармен кілегей қабықтардың инфильтрациялануы, гиперемия және лейкоциттердің көшуі. Кілегей қабықтары полипозды жуандаған. Кейін бедері кистозды кеңейеді, кілегей қабығының жалпы склерозы дамиды, кисталарының өлшемдері мен мөлшері қатты түрленіп, өзгереді (без ағыстарының шығуы бітеледі және бездер секретке толып қалады). (Некротикалық стафилококктық эндометрит, шошқалардың пиогенді эндометриті) [8].
2.2.5 Нефроздық синдром
Нефроздық сидромның дамуы бүйрек сүзгісінің өткізгіштігінің күшеюіне байланысты болып клиникада,протеурия гипоалъбуминемия, гиперлипидемия, липидурия белгілерімен, дененің ісінуімен көрінеді. Көбінесе нефроздық синдром ересек кісілерде: жедел жүйелі қызыл жегіде, мембраноздық, нейропатияда, бүйрек амилоидозында, диабеттік нефропатияда жәнс т.б. байқалып, екіншілік нефроздық синдром деп аталады. Жас балаларда нефроздық синдром бүйректің біріншілік патологиясымен байланысты липоидты нефроз (аз өзгерістер ауруы) немесе идиопатиялық нефроздық синдром деген атпен белгілі.
Липоидтық нефроз (аз өзгерістер ауруы). Бұл патологияның негізінде подоциттердің туа біткен, ферментопатияға байланысты өзгерістері жатады.
Патологиялық анатомиясы. Липоидтық нефроздың морфологиясын тек электрондық микроскоппен ғана анық ажыратуға болады. Бұл жерде подоциттердің кіші өсіннілері аяқшаларының бір- біріне қосылып немесе бүтіндей жойылып кеткенін көреміз.
Негізгі мембрана өзгермеген, ол жерде депозиттер жоқ. Негізгі морфологиялық өзгерістер бүйрек өзектерінде дамиды. Бүйрек өзектерінде майлы дистрофия, некробиоз, десквамация құбылыстары; өзек ішінде цилиндрлер табылады. Бүйректер едәуір үлкейеді олардың қыртысты қабаты қалындап, ақшыл-сары түске еніп, ал оның пирамидалары керісінше қанмен толып, көкшіл-қызыл болып көрінді. ("үлкен ақ бүйректер"). Әдетте бұл синдромнан кейін бүйректерде еш өзгеріс қалмайды, тек кейбір жағдайларда ғана ошақты гломерулосклероз дамиды.
Мембраноздық нефропатия. Мембраноздық нефропатияны мембранозды гломерулонефрит деп те атайды, бірақ бүйрек шумақтарында қабыну сіңбелері болмайды, сондықтан осы терминді негізге алу керек. Мембраноздық нефропатияны иммундық кешендік аурулар қатарына жатқызады, бірак көп жағдайларда осы иммундық кешендердің қай жерде түзілетіні, антиген құрамы белгісіз [9].
Мембраноздық нефропатия қатерлі эиителийлік ісіктерден кейін, жүйелі қызыл жегіде, кейбір инфекцияларда), кейбір металдармен уланғанда (сынап, корғасын, алтын), дәрі-дәрмектер әсерінде дамуы мумкін. Пайда болған иммундық кешендер бүйрек шумағының негізгі мембранасымен байланысып, оның эпителий жасушалары (подоциттер) орналасқан жағында (эпителий астында) шөгіп қалады.
Осы патологияға тән морфологиялық өзгерістер тек электрондық микроскоппен ғана көрінеді. Онда қатты субэндотелиалды допоил табылады. Подоциттер ісініп, озінің майда аяқшаларын жоғалтады. Негізгі мембрана қатайып, "тікенектер" тәрізді депозиттерді қоршап алады. Осыған байланысты иммундық депозиттердің бір бөлігі жойылады. Негізгі мембрана қалыңдап, бүйрек шумақтары склерозданады. Бұл өзгерістер бірті-бірте үдеп, созылмалы бүйрек ауруларына соқтырады, кейде өз-өзінен жоқ болып кетеді [10].