Кемпір қайта ұнын илеп кетеді. Шал әлі дауыстап Домалақ бауырсақты шақырып жүр.
Сахна сыртынан Кафка мен Қыз шығады.
К: Біз жиһангер достармыз,
Тау мен дала, аспанбыз.
Біз бұлақпыз, бастаумыз.
Ертегіге сенеміз,
Пошташыға ереміз.
Қонжық досты табуға,
Қол ұстасып келеміз.
Тоқта! Қатып қал!
Қ[сыбырлап]: Не болды?
К: Тссс! Үндеме!
Қ: Көрдің бе?
Қ: Не істеп жатыр?
К: Шамасы, Қонжықты ұстап алған.
Қ: Кім кемпір ма?
К: Иә. Жібермей жатыр.
Қ: Онда бізге көмектесу керек.
К: Жоспар құрайық. Сен кемпірге барасың. Мен.. мен болсам... Шалға барамын.
Қ: Мен қорқамын.
К: Қорықпа. Қонжық үшін бәріне дайынсың ғой.
Қ: Әрине.
К: Ендеше алға.
Екеуі ақырын мысықтабандап келеді. Ұн илеп жатқан кемпірдің артына тығылады.
К[сыбырлап]: Дайынсың ба?! Бір, екі, үш.. баста!
Осы сәтте Қыз атып шығады. Кемпір сасқанынан тегенесімен бірге шалқасынан құлайды.
Кемпір: Ойбай! Құдай сақта! Пері келді! Пері!
Ш: Не болды айқайлап?
Кемпір: Құтқар мені құтқар.
Ш[сық сық күліп]: Кішкентай ғана қыз ғой. Не көрінді саған.
Кафка тығылып қалған.
Ш: Балақай, аманбысың! Мұнда не істеп жүрсің?
Қ: Мен.. мен ертегіге сенбейтін Кішкентай қызбын. Мен.. мен қонжығымды іздеп жүрмін.
Ш: Қонжық?
Қ. Иә, мынандай қоңыр түсті [демонстрация жасайды]. Өзі сондай сүйкімді. Ол саяхаттап кеттім деп хат жазыпты. Мен оны қатты алаңдаған соң, досым Кафка екеуміз іздеуге шықтық.
Ш: Досың қайда?
Қыз артына қарайды. Кафка ақырын еңбектеп кетіп бара жатыр.
Ш: Тоқта!
Кафка тоқтайды.
Ш: Сен кімсің?
Кафка қайта бұрылады.
К: Сәлеметсіз бе ата, сәлеметсіз бе апа?! Алдарыңызды аты аңызға айналған пошташы Кафка!
Шал мен кемпір Кафкаға қарап қалған. Түк түсінбеген кейіп.
К: Танымадыңыздар ма?
Шал басын шайқайды.
Кемпір: Сайқымазаққа ұқсайды екен.
Шал: Жоқ, бетіне жай ұн жағып алған.
Кемпір: Біз зар болып отқан ұнды бұл бетіне жағып алғаны несі.
К: Ата, апа! Бұл ұн емес. Бұл сондай гримм.
Кемпір: Не дейді?
Ш: Грәм дейді.
Кемпір: Не ол грәм.
Шал: Ой, сен қақбасқа сөз түсіндіргенше...
К: Біз Кішкентай қыз екеуміз жиһангерміз. Менің досым кішкентай қыз, өз қонжығын жоғалтып алды.
Кемпір: Не дейді?
Шал: Қонжық дейді.
Кемпір: Қандай қонжық?
Шал: Қоңыр.
Қыз: Біз алыстан келе жатыр едік. Қатты шөлдедік. Сіздерден су алсақ бола ма?
Шал: Әрине, әрине қарағым... Кемпір, қызға су бер.
Кемпірі сахна сыртына шығып кетеді.
К: Міне, енді жөн болды. Ал біз сіздерді қонжықты ұстап алған екен десек.
Шал: Бізге қонжықтың керегі не? Не немереміз тұрған жоқ. Не баламыз тұрған жоқ. Бауырсақ болса анау, қашып кетті.
Қ: Ата, сіз шынымен Домалақ бауырсақтың атасысыз ба?
Шал: Иә. Оны неге сұрадың, қарағым?
Қыз: Мен.. мен ...
Кафка Шалды оңаша алып шығады.
К: Енді қыз аздап ертегіге сенбейді. Бірақ сенуге тырысып жүр. Сондықтан..
Шал: Неге сенбейді дейсің?
К: Ерте-г-і-ге.
Шал: Мен де сенбеймін ертегіге.
К[таң қалып]: Сіз қалай сенбейсіз? Сіз онсыз да...
Шал: Неге сенуім керек. Мен қартайдым.
К: А, дұрыс айтасыз. Қарттар сенбейді. Бірақ енді қыз үшін сенемін деп айта салыңыз. Жарай ма?
Шал: Айтпаймын.
К: Айтыңыз.
Шал: Айтпаймын.Мені күштей алмайсың.
К [белін таянып]: Айтасыз дедім ба, айтасыз.
Шал: Айтпаймын дедім ба, айтпаймын.
К [аянышты түр жасап]: Өтінеееем!
Шал[таңданып]: Сенбесем, қалай сенемін деп айтамын.
К: Домалақ бауырсақ ше?
Шал: Оған не болыпты.
К: Не болғаны несі. Ол да ертегі емес пе?
Шал: Жоқ. Кім айтты ертегі деп. Ол ертегі емес. Ол менің балам.
К: Онда маған айтыңызшы? Оны қалай жасадыңыз?
Ш[ашуланып]: Онда шаруаң болмасын. Мен ұн таптым, кемпірім пісірді.
К: Ал, қазір қайда сол Домалақ бауырсаааақ?!
Достарыңызбен бөлісу: |