Әліпбиі мен графикасы. Бұл жазудың алғашқы әліпби жо-
басында (1939ж. 10-тамыз) 40 әріп болды, ал әліпби тәртібі
төмендегідей: а, ә, б, в, г, д, е, ж, з, и, й, і, к, л, м, н, ң, о, ө, п, р,
с, т, у, ŷ, ұ, ү, ф, х, қ, g, ц, ч, ш, щ, ъ, ы, ь, э, ю, я.
Мұнда дауысты дыбыстар (ә, ө, ŷ, ү) орыс әліпбиіндегі жуан
дауыстылармен (а, о, у) і-и, й жіңішке дауыссыздармен, ы әрпі
жуандық белгісімен қатар келген. Ал қазақ тіліндегі <қ>, <ғ>
фонемаларының таңбасы х-әрпінен кейін орналасқан.
Ал графикасында мынадай ерекшеліктер болды: біріншіден,
дауысты дыбыстардың таңбасы ретінде 14 әріп көрсетілді: а, о,
у, е, ы, и, ә, ө, і, ŷ, ү, я, ю, э.
Әліпбиде ё әрпі болмады, ол әріп кездескен сөз ө-мен белгі-
ленді: слёт – слөт; е, ө, ә, ү, і әріптері сөзді жіңішкертетіндіктен,
бұлар жазылған сөзде ь-белгісі қойылмады; ы, і әріптері сөз
мағынасына әсер етпеген жағдайда, я буын араларында жазыл-
майды делінді: смағұл, рет, ахмет; я әрпі сөз басында, дауысты
дыбыстан соң, қатаңдық, жұмсақтық (ъ, і) белгілерінен кейін
жазылатын болды: Яков, химия, аяғы, таяу, мия.
Мына мәселелер ескерту ретінде берілді: орыс тілінен енген
сөздерде дауыссыздан кейінгі я әрпі ә әрпімен белгіленді (Колә,
желәбов, трансләция). ю әрпі түбір ішінде жазылады да (қою,
аю), түбір мен жұрнақ ішінде йу тіркесі арқылы беріледі (қойу,
сойу). Әліпбиде һ әрпі болмағандықтан, оның қызметін ә, а, х
таңбалары атқарды: қаарман (қаһарман), гауәр (гауһар), аһ (ах).
Қосар дауыссызға аяқталған сөзге қосымша жалғанғанда бір да-
уыссыз түсірілмеді: класс/классқа. Дыбыстық құрамы игерілген
кірме сөздер айтылуынша жазылды: газет, самауыр, қамыт, сиез,
доға. Араб-парсы тілінен енген сөздердің ортақ әдеби ва-
272
273
риантын орфографиялық сөздіктен қарап, жазу керек делінді,
себебі сөз мағынасы дифференцияланып, жазуда айқындала бас-
тады: ғаскер – войска, әскер – армеец, ғылым – мәлім. Біріккен
жалқы есімдер кіріктіріп те Талдықорған, Қожакелді кіріктіріл-
мей де ( Амангелді, Қазанғап) жазылатыны көрсетілді.
Бір жылдан кейін 1940 ж. 30-тамызда жаңа алфавит жөнін-
дегі ғылыми конференция 41 таңбадан тұратын жаңа әліпби ту-
ралы жоба ұсынды. Мұнда һ әрпі әліпбиге енгізілді және <ұ>
фонемасы э таңбасымен берілді (5-кесте).
1940 жылғы әліпби жобасын жетекшілік еткен С. Аманжолов
жобаны талқылауда э әрпін қазақ тіліндегі е дыбысының орны-на
қолдануды, ә әрпін екінші буындарға да жаза беруді, я әрпін
қолдануды азайтуды, мысалы, түбір мен жұрнақ позициясына
жазбауды, ы әрпін тек орыс сөздерінде ғана жазып, қазақ тілін-
дегі <ы> үшін басқа таңба алуды ұсынған пікірлердің болғанын
және оларға негізді дәлелдер бар екенін айтады. я, ю әріптерінен
қызметі арқылы жазу үнемділігіне қол жеткіземіз дейді. Автор ь
таңбасын қазақ тіліндегі жер-су атаулары адам есімдерінде
қолдануды мақұл көреді.
Достарыңызбен бөлісу: |