Байланысты: Күдеринова Құралай монография Қазақ жазуының тарихы
о ды-
бысынан
ы дыбысына айныған:
ол+сол=>o+co=>o+cы;o=>ы. “Еріншіл дауыстылардың аяқ буынында сақталып тұра алма-уына
көне түркілік
йағмұр сөзінің қазақ тілінде
жаңбыр болып
айтылатындығы да дәлел (ұ>и) бола алады” дейді ғалым.
Сондай-ақ
бұл жыл=>биыл, іш+құр=>ышқыр, тұғын=>тын, барған соң=>барғасын, аздан соң=>аздасын болып қалыптануы
да тіл үндесімінің жетекшілігін дәлелдейтін
сияқты. Тіл тари-хынан бірінші буындағы еріндіктің езулікке
ауысқан фактілерін кездестіреміз:
ұт-ат, ұда-атқа. Үшіншіден, әліпбидегі дауыссыз әріп аттары жеке айтылғанда,
бір дауысты не аяғынан, не алдынан қосылып айтылады. Ол ашық
езулік те, қысаң еріндік те емес, қысаң езулік- <ы> фонемасы (
бы, қы, ыл, ыр, жы ) т.б. Проф. Ә.Жүнісбек тірек дауыссыздар жуан
езулік үндесім вариантында қолданылады дейді. Және үш
дауыстыға негізделген сингарможазуында қысаңдардың тірек
фонемасы ретінде
ы -ны алады.
Төртіншіден, қазіргі қазақ тілінде жуан еріндік пен жуан
езулік, жіңішке еріндік пен жіңішке езулік қатар келе алады:
қора, жора, сора, мола, молда, күрек, түрен, қола, сұрақ т.б. Проф. С.Мырзабеков бұл құбылысты “
а -ның езулік күші
ы, і фонемаларына қарағанда әлсіз, сондықтан да ол жуан еріндік-
терден кейін айтыла береді”деп анықтайды.
Орақ, құрақ, ұзақ, отан, ора сөздерін айтқанда екінші буындағы езулік дауыстының
айтылым құрағы еріндікке еріп, жуықтап айтылуы мүмкін.
С.Мырзабеков
а дыбысының АТ-да кейде [o] болып айтылатын
кезі де болатынын айтады:
ойбой, ойхой. Яғни ерін, езу дауыс-
тылары бір сөз шенінде я жіңішке үндесімде, я жуан үндесімде
қатар жұмсала алады, ал бейүндесімде жұмсала алмайды.
Бесіншіден, ерін дауыстыларының бірінші буыннан арт-
пайтын сипатын кірме лексиканың игерілуінен байқауға бо-
лады. Мысалы,