А.Есенғұлов: "Көне түркі жазба ескерткіштерінде қос сөздердің қосарлама түрі қолданылады да қайталама қос сөздер кездеспейді», - деп көрсетеді [25,138]. Тағы бір атап өтетін жайт: Көне жазбаларда қос сөздердің орын тәртібі өте тұрақты. Егер сыңарларынын орнын ауыстырса, қос сөз болудан қалады. Мысалы: қыз-оғул - қыз бала, оғул-қыз - балалар, қыз-қудуз - қыз бала, қудуз-қыз - әйел [9,139].
Пайдаланылған әдебиеттер тізімі:
1.Байтурсынов А. «Тіл тағлымы» Алматы «Ана тілі» 1992 ж.
2. Сауранбаев Н. «Қазақ тіліндегі құрмалас сөйлемдер жүйесі» Алматы, «Мектеп» 1948 ж.
3. Кеңесбаев I. «Қазақ тіліндегі фразалық қос сөздер» Алматы, 1950 ж.
4. Сауранбаев Н. «Қазақ тілі педучилищеге арналған» Алматы, «Жазушы» 1953 ж
5. Қайдаров «Парные слова в современном уйгурском языке» Алматы 1956 ж.
6. Жаркешова Г. «Біріккен сөздер мен сөз тіркестерінің орфографиялық сөздігі» Алматы «Жалын» 1960 ж.
7.Аханов К. «Грамматика теориясының негіздері» Алматы, «Мектеп» 1972 ж.
8. Жұбанов Қ. «Қазақ тілі грамматикасы бойынша зерттеулер» Алматы, 1975 ж.
9. Есенғұлов А. «Көне түркі жазба ескерткіштеріндегі қос сөздер және олардың қазақ әдеби тіліне қатысы жайында» «Қазақ әдеби тілінің қалыптасу тарихы мен даму жолдары» Алматы, 1981 ж.
11.Ысқақов А. «Қазіргі қазақ тілі» А. «Ана тілі» 1991 ж.
12.Шәкенов Ж. Қазақ тіліндегі күрделі сөздер мен күрделі тұлғалар» Алматы, «Ана тілі» 1991 ж.
13. Жұбанов Қ. «Қазақ тілі жөніндегі зерттеулер» Алматы. «Ғылым» 1999 ж.
Достарыңызбен бөлісу: | 
