т а с т щ т ы
тебе бар болатын, қақтамада жатңандыңтан сап-сары болып,
баланың жаялыгындай саргайыщы кеспірінен арьиіа алмаушы еді.
Биыл сап-сары ала бақпаңтан тана тагынып жетіседі. Пішен оруго
да ерте шықтық.
Біздің жақта шөп шабатын машинага төрт am
жегетін.
Төрп>
am жегетін себебі, жер ңия, әрлі-цырлы, екі-үш жұмыс көлігініҢ
шамасы жете бермейді. Төрт am жеккен соң, оның міндетті түрде
am айдаушы баласы болады. Алтыншы класты тамамдаган біздер
сол, атшы үлдармыз.
Елең-алаңнан турамыз. Жылцышы қиқу сала айдап
к е л ге н
аттарды үстап, жугендеп, саңадай-сай етіп қоямыз. Содан соң
ңара шайды шшілеу піскен қара нанга қосып армансыз ішер едік
екікәзіміз төрт болып ауылдан келер «кржайындарымызды» күтер
е ік. Ал олар әсте асықпайтын. Астарындагы тоц ж арау
аттарын
сипай қамшылап, әлденені айтып, царц-ңарқ күліп, қызара бөргпіп
келе жатар еді. Машинистердің осынау баңытты жүзі, еркі»
жүрісін көріп отырып, ер жетіп, ерттелген am мініп, езуге тем^кі
қыстыруды цаншарет армандадыңдесецізші, ңаніиарет... Жылдар
өтіп... есейе келе, сол бақытты балалық іиақты қайта
ар м а н д а п ,
112
кері ораяар жолдың жоцтыгына налып, табшат-анага өкпелеп,
сананың саздау тартарын білдік пе, тәйірі, білдік пе... Енді, міме,
енді, міне, енді, әне...
(О.Бөкеев).
* Абзац пен күрделі фразалык түтасымныц шектері бір-
Достарыңызбен бөлісу: |
