МОЛОДЕЖЬ И НАУКА: НОВЫЕ ВЗГЛЯДЫ И РЕШЕНИЯ
127
Әдебиеттер
1.
Балаболкин М.И., Клебанов Е.М., Креминская В.М. Дифференциальная диагностика и лечение
эндокринных заболеваний, Москва «МИА» 2008, 636-645 б.
2.
Дедов И.И., Петеркова В.А. Руководство по детской эндокринологии. Москва «Универсум
Паблишинг» 2006, 233-259 б.
3.
Кизатова С.Т., Перинатальные аспекты эндокринопатий//Педиатрия және бала хирургиясы, №2,
2013ж. 14-15б.
4.
Карева М.А., Орлова Е.М., Адреногенитальный синдром: прошлое, настоящее и будущее// Проблемы
эндокринологии, №1, 2011ж, 66-69б.
5.
Семичева Т.В. Неонатальный скриниг адреногенитального синдрома: начало пути//Вестник
репродуктивного здоровья, №9, 2007ж, 3-6 б.
А. Қ. Қайрғали
FACT-LEU САУАЛНАМАСЫ БОЙЫНША СОЗЫЛМАЛЫ ҚАН АУРУЫМЕН
АУЫРАТЫН НАУҚАСТАРДЫҢ ӨМІР САПАСЫН ОҚЫП ҮЙРЕНУ
Ғылыми жетекші м.ғ.к., доцент Ғ. А Смағұлова
М. Оспанов атындағы БҚММУ, Ішкі аурулар пропедевтикасы, Ақтөбе қаласы
Өзектілігі: Бүкіл әлемдік денсаулық сақтау ұйымының анықтамасы бойынша, өмір сапасы
дегеніміз – жеке тұлғаны олар өмір сүретін мақсаттарына, стандарттарына және қамқорлықтарына сәйкес
бағалау тұрғысында және мәдениет контекстінде өмірлік жағдайын қабылдау. [1,2]
Өмір сапасы сұрақтары емдік шараларын таңдауда үлкен мәнге ие. Ұлттық обыр (рак)
институтындағы конференцияда өмір сапасы ісікке қарсы емнің нәтижесін бағалауда емінен кейінгі
негізгі екінші критерий екендігі нақтыланды.
Өмір сапасын зерттеу – науқас емінің әртүрлі сатыларында неғұрлым көрнекілеу: диагноз қоюда,
ісікке қарсы емдеу жолында, емді аяқтағаннан кейінгі сәттерде маңыздырақ.Қазіргі уақытта жаңа
препараттарды енгізумен байланысты онкологиялық клиникалық зерттеулердің барлығында өмір
сапасын енгізуге кеңес берілуде.[3]
Мақсаты: Fact-leu сұрастырушысы бойынша ісікке қарсы емдеу жолында созылмалы қан
ауруымен ауыратын науқастардың өмір сапасын оқып үйрену .
Зерттеу материалдары және әдістері: Өмір сапасын оқып үйрену Fact-leu сауалнамасы бойынша
созылмалы қан ауруымен ауыратын науқастарға жүргізілді. (Fact-leu-ісікке қарсы емді функционалды
бағалау). Ол 5 шкалаға топталған 44 пункттен тұрады: физикалық жағдайы, Әлеуметтік/отбасылық
қарым қатынасы, эмоционалдық жағдайы, күнделікті өмірдегі сәттілік, қосымша көрсеткіштер.
Физикалық жағдайы шкаласы – науқас қазіргі уақытта өзінің денсаулық жағдайын қалай бағалайтынын
көрсетеді (өзін күші бар не әлсіз сезінуі). Төмен ұпайлар науқастың шаршағандығының, өмір
белсенділігінің төмендегенінің куәсі. Әлеуметтік қарым-қатынасы - әлеуметтік белсенділігін
функционалдық жағдайы немесе эмоционалдық жағдайы әсерінен шектелген деңгейімен анықталады.
Төмен ұпайлар әлеуметтік қарым-қатынасының функционалдық жағдайы немесе эмоционалдық жағдайы
нашарлауымен сипатталады. Эмоционалдық жағдайы – нашар көңіл – күйін, депрессия, үрей, оң көңіл –
күйін көрсетумен сипатталады. Төмен ұпайлар психикалық бұзылыстарды, уайым, үрей, депрессия
басымдылығын көрсетеді. Күнделікті өмірдегі сәттілік – күнделікті іс-әрекет атқаруға функционалдық
жағдайы немесе эмоционалдық жағдайының кедергі келтіруі деңгейі бойынша анықталады. Төмен
ұпайлар функционалдық жағдайы немесе эмоционалдық жағдайынашарлауына негізделген. Қосымша
көрсеткіштер – аурудың айқынырақ белгілерін, оның науқас психикасына әсерін көрсетеді. Төмен
ұпайлар ауру ағымының үдеуінің, науқастың психоэмоционалдық жағдайының тұрақсыздығының куәсі.
Сондайақ FACT- Leukemia TOI, FACT—G Total score, FACT—leukemia Total score сияқты
көрсеткіштері анықталады.
FACT- Leukemia TOI зерттеудің қорытынды индексі физикалық жағдайы + күнделікті өмірдегі
сәті + қосымша көрсеткіштер шкалаларының қосындысымен анықталады және ол қан жасау мүшелері
ауруларының ағымының ерекшеліктерін көрсетеді ( 0 ден 124 балл аралығында өзгереді).
Физикалық жағдайын жалпы бағалау (FACT—G Total score) физикалық жағдайы + эмоционалдық
жағдайы + әлеуметтік қарым-қатынас + күнделікті өмірдегі сәті шкалаларының қосындысымен
есептеледі және ол FACIT барлық сауалнамасының жалпы көрсеткіштерін бейнелейді ( ол 0 ден 108
аралығында өзгереді).
Барлық бес шкаланың жиынтығынан (FACT—leukemia Total score) жиынтық (суммарная) баға
есептеледі, ол ең төменгі көрсеткіш 0 мен ең жоғарғы көрсеткіш 176 балл аралығында болуы мүмкін.
Диагнозы анықталып және емі басталған сәтте науқастар сауалнаманы толтырды.
Созылмалы эритремия, созылмалы миелобласты лейкоз, талақ миелофиброзы, созылмалы
лимфоцитарлы лейкоз ауруы бар 17 науқасқа сауалнама жүргізілді. Статистикалық анализ
МОЛОДЕЖЬ И НАУКА: НОВЫЕ ВЗГЛЯДЫ И РЕШЕНИЯ
128
қорытындылары SAS 9.2 бағдарламасы көмегімен орындалды. Статистикалық жорамалды тексеру
кезіндегі статистикалық мәнділіктің болуы р<0/05 ке тең.
Нәтижелері және талқылау: Науқастардың өмір сапа деңгейінің бұзылыстары анағұрлым
жоғары деңгейде екенін көрсетті: сауалнамадағы әр шкала бойынша баллдардың саны жоғарғы мүмкін
көрсеткіштен төмен болды. Науқастардың орташа жасы 55.3. Берілген мағлұматтар 1 кестеде
көрсетілген.
FACT- Leu сауалнамасына арналған бейнелеу статистикасы
Көрсеткіштері
Mean ± SD
Диапазон
1
Физикалық жағдайы
17,2 ± 5,8
0 – 28
2
Әлеуметтік/отбасылық қарым қатынас
16,0±5,5
0 – 28
3
Эмоционалдық жағдайы
14,9± 4,5
0 – 24
4
Күнделікті өмірдегі сәттілік
19,5±5,9
0 – 28
5
Қосымша көрсеткіштері
39,7±9,7
0 – 63
6
FACT- Leukemia TOI зерттеудің қорытынды индексі
75,7±20,3
0 – 116
7
Физикалық жағдайын жалпы бағалау (FACT—G Total
score)
70±16,7
0 - 103
8
(FACT—leukemia Total score) жиынтық
( суммарная) баға
107,5±27,3
0 – 166
Корытынды: Өмір сапасын зерттеу идеясның ерекшелігі, ол көп жоспарлы бұзылыстардың
күрделі гаммасын өлшеуге және оны дәл бейнелеуге мүмкіндік береді, науқастадың ауруының дамуы
кезінде және емдеу процессі кезіндегі табиғатында берілген сапалық көрсеткіштерді сандық
көрсеткіштерге ауыстырады. FACT- Leu сауалнамасы қазақ тіліне аударылған, созылмалы қан жүйесі
ауруларының өмір сүру сапасын оқыту әдісіне арнайы құрастырылған, сондай ақ емнің нәтижесін
бағалаудың қосымша критериі ретінде қолдануға болады.
Көрсетілгендей, FACT- Leu сауалнамасындағы ең жоғарғы мүмкін көрсеткіш – 176 балл
болсада, созылмалы қан жүйесі аурулары бар науқастардың өмір сүру сапасының төмендегенін
көрсетеді ол —107,5 баллды құрады.
Әдебиеттер
1.
Мещерякова Л.М. Лечение и качество жизни больных первичным миелофиброзом/ Мещерякова Л.М.,
Пороткова О.В., Ковалева Л.Г., Колосова Л.Ю. // Онкогематология. - 2012. – №2. – С. 6-13.
2.
Новик А.А. Руководство по исследованию качества жизни в медицине/ Новик А.А., Ионова Т.И.; под
ред. акад. РАМН Ю.Л. Шевченко. – М., 2007.
3.
ACIT organization: Functional Assessment of Chronic Illness Therapy – www.facit.org.
4.
Cella D. Measuring Health-Related Quality of Life in Leukemia: The Functional Assessment of Cancer
Therapy – Leukemia (FACT-Leu) Questionnaire / Cella D., Jensen S.E., Webster K., Du H., Lai J-Sh.//
Value In Health. - 2012. - № 15. – Р. 1051–1058.
А. Қ. Қайрғали
ХРОМНЫҢ СОЗЫЛМАЛЫ ӘСЕРІ ЖӘНЕ ОНЫ АНДЫЗ МАЙЫМЕН КОРРЕКЦИЯЛАУ
КЕЗІНДЕГІ ТРАХЕОБРОНХИАЛЬДЫ ЛИМФА ТҮЙІНДЕРІНДЕГІ МОРФОЛОГИЯЛЫҚ-
ФУНКЦИЯЛЫҚ ӨЗГЕРІСТЕР
М. Оспанов атындағы БҚММУ, Гистология кафедрасы, Ақтөбе қаласы
Үмбетов Т. Ж. ҚР МҒА академигі, м.ғ.д., профессор
Көмекбай Ж.Е м.ғ.к., аға оқытушы
Өзектілігі. Бүгінгі таңда қоғам салауаттылығы негізінен қоршаған ортаның қауіпсіздігін нақтылы
қамтамасыз етумен және аурулардың алдын алу деңгейімен анықталады. Алайда Ақтөбе аймағы
қоршаған ортаның ауыр металдардың тұздарымен жоғары деңгейде ластануымен сипатталады. [1,2]
Адам ағзасына хромның орналасуы және мүшелерде жинақталуы оның ағзаға түсу жолына, түскен
химиялық қосындының мөлшеріне байланысты болып келеді. Хромның әсеріне жиі ұшырайтын мүшелер
мен жүйелер ішінде тыныс алу жүйесінің аурулары басты орын алады.[1]
Зерттеу мақсаты. Хромның созылмалы әсерінде және андыз майымен коррекциядан кейінгі оң
жақ трахеобронхиальды лимфа түйіндерінің құрылым-қызметінің ұйымдастырылу ерекшелігін зерттеу.
Тапсырмалар: Трахеобронхиальді лимфа түйіндерінің морфологиялық-функциялық өзерістерін
анықтау
МОЛОДЕЖЬ И НАУКА: НОВЫЕ ВЗГЛЯДЫ И РЕШЕНИЯ
129
Зерттеу әдістері мен материалдары. Зерттеу объектісі ретінде аталық ақ егеуқұйрықтардың оң
жақ жоғарғы трахеобронхиальды лимфа түйіні алынды. Тәжірибенің 3 тобы жүргізілді: 1 топ – бақылау;
2 топ – хромның созылмалы әсері; 3 топ – хромның созылмалы әсерін андыз майымен коррекциялау.
Хромның созылмалы әсерін тудыру үшін калий бихроматының 3 мг/м
3
мөлшері алынды. Тәжірибе
аптасына 5 рет 4 сағат бойына жүргізілді. Хромның созылмалы әсерін андыз майымен коррекциялау
егеуқұйрықтың 1000г дене салмағына 2,5 мл есеппен асқазанға зонд арқылы енгізілді.
Зерттеу нәтижелері мен талдау. Хромның созылмалы әсерінен оң жақ трахеобронхиальды лимфа
түйінінің микроанатомиялық құрылымының 15 және 30 тәуліктеріндегі өзгерісі – лимфоидты тіннің
гиперплазиясымен және 60 тәуліктегі өзгерісі лимфа түйініндегі стромальды элемененттерінің көбеюі
түрінде байқалды. Хромның созылмалы әсерін андыз майымен коррекциялау нәтижесінде оң жақ
жоғарғы трахеобронхиальды лимфа түйінінің микроанатомиялық құрылым өзгерістері –
паракортикальды аймақтың, көбею орталықты лимфоидты түйіншектің кесу ауданының санымен қоса
үлкейген қалпында қалуын хромның созылмалы әсерінен дамыған компенсаторлы – бейімделуші
реакцияның декомпенсацияға ауыспай бір деңгейде қалуымен түсіндіруге болады.[3]
Қорытынды:
1.
Хроммен созылмалы улану кезінде трахебронхиальді лимфа түйіндерінің микроанатомиялық
құрылымынды реактивті және компленсаторлық бейімделу тәрізді өзгерістер болды.
2.
Хроммен созылмалы әсеріне трахебронхиальді лимфа түйіні ағзаның реактивтілік
мүмкіншілігін арттыру мақсатында компленсаторлық механизмді микроанатомиялық өзгерістері арқылы
іске қосты.
3.
Лимфоидты тіннің гиперплазиясы ретінде паракортикальді аймақтың, көбею орталықты
лимфоидты түйіндердің кесу ауданының үлкеюі жүрді.
Әдебиеттер
1.
Умбетов Т.Ж., Идрисов А.А., Адайбаев Т.А., Жарылкасынов К.Е. Строение трахеобронхиальных,
брыжеечных и подвздошных лимфатических узлов плодов и новорожденных крысят в антенатальном
и раннем постнатальном периодах онтогенеза при экспериментальной хронической внутриутробной
гипоксии // Пробл. лимф. и интерстиц. массопереноса: Матер. науч. конф. с межд. участ., посв. 75-
летию со дня рожд. и 50-летию науч. пед. деят. акад. РАМН Ю.И.Бородина 1-3 июня. – Новосибирск,
2004. – Т.10. – С. 139-141.
2.
Айбасова Ж.А. Загрязнения атмосферного воздуха выбросами предприятий хромовой
промышленности // Медиц. журнал Запад. Казахстана. – 2005. - №3(7). - С. 13-19.
3.
Жарылкасынов К.Е., Умбетов Т.Ж. Микроанатомическая организация брыжеечных лимфатических
узлов при хроническом хромовом интоксикации // Аллергология и иммунология. – 2008. - №3. – Т.9.
– С. 369.
Н. А. Лейер, О. М. Садвокасова, А. Т. Тюлегенова
КЛИНИКО-ФУНКЦИОНАЛЬНЫЕ ОСОБЕННОСТИ РАЗВИТИЯ СУБКЛИНИЧЕСКОГО
ГИПОТИРЕОЗА
Научный руководитель З. Б. Тауешева
КГМУ, кафедра внутренних болезней № 1, г. Караганда
Введение: Субклинический гипотиреоз (СГ) - клинический синдром, обусловленный стойким
пограничным снижением уровня тиреоидных гормонов в организме, при котором определяется
нормальный уровень тиреоидных гормонов в сочетании с умеренно повышенным уровнем
тиреотропного гормона (ТТГ). Субклинический гипотиреоз - достаточно распространенное состояние,
встречающееся у 7-8% женщин и 3 % мужчин. Пациенты с уровнем ТТГ 5-10 мЕ/л, антитиреоидными
антителами и снижением эхогенности по данным УЗИ имеют высокий риск развития явного
гипотиреоза, что обусловливает раннее выявление СГ.
Цель. Изучить клинико-функциональные особенности развития субклинического гипотиреоза.
Материалы и методы исследования. В клиническое исследование было включено 60 пациентов
в возрасте от 50-68 лет. Диагноз СГ был выставлен на основании проведенного анкетирования,
общеклинических, лабораторно-инструментальных данных с определением уровня ТТГ, тироксина (Т4),
трийодтиронина (Т3), для выявления аутоиммунного генеза проводилось определение антител к
пероксидазе, антитела к тиреоглобулину, а также с целью изучения структуры щитовидной железы
проведено ультразвуковое исследование щитовидной железы.
Результаты и обсуждение: Учитывая данные осмотра, анкетирования обследуемых пациентов
страдающих субклиническим гипотиреозом 39,47% больных не предъявляли жалоб, у 34,23% пациентов
отмечались минимальные клинические проявления, у 20,6% обследованных имелись менее выраженные
клинические проявления и множество жалоб, у 5,6% обследованных имелись выраженные клинические
МОЛОДЕЖЬ И НАУКА: НОВЫЕ ВЗГЛЯДЫ И РЕШЕНИЯ
130
проявления. В данную категорию пришлись такие симптомы, как общая слабость, медлительность,
снижение трудоспособности, что представляло для пациентов трудоспособного возраста определенные
трудности в профессиональной сфере. Поводом для более детального обследования этих больных так же
послужило чувство необъяснимой тоски, граничащее с тревожным синдромом (тревогой за свое
здоровье, беспокойство и т.д.). У 4 (10,52%) кардиалгии (боли в левой половине грудной клетки,
различного характера и степени выраженности), при обследовании (по данным ЭКГ, эхокардиографии),
каких - либо выраженных изменений со стороны сердечно-сосудистой системы не обнаружилось, что
привело к дальнейшему обследованию пациентов и выявлению субклинического гипотиреоза. При
целенаправленном повторном опросе удалось выяснить, что данные проявления появились у одного
пациента в момент дебюта менопаузы, при этом поводом для обращения к врачу послужил быстрый
набор массы тела у 1 (2,63%). Неоднократные выкидыши и мертворождение в анамнезе, без какой - либо
гинекологической патологии выявлено в 2 (5,26%) пациентов, у 1 (2,63%) пациента поступившего в
стационар с клиникой острого перикардита, учитывая молодой возраст, низкий рост (142см), курение с
раннего возраста, было проведено исследование функции щитовидной железы, с диагностированием СГ.
В этиологии развития СГ у 4 (10,5%) пациентов наблюдался длительный прием b–адреноблокаторов,
мочегонных препаратов (фуросемида), в связи с наличием в анамнезе артериальной гипертензии. У 2
(5,2%) пациентов развитие субклинического гипотиреоза отмечено после ликвидации аварии на
Чернобыльской АЭС, у 9 (23,6%) пациентов развитию субклинического гипотиреоза способствовал
хронический аутоиммунный тиреоидит. У остальных 15 (39,47%) обследованных пациентов генез
развития СГ не был выявлен, однако отягощенная наследственность по эндокринологическим
заболеваниям, клинически выявлено плохо корригируемое АД, сухость кожных покровов, кератоз
локтевых, коленных изгибов, заеды на губах, осиплость голоса, медлительность, пастозность и отечность
кожных покровов (при отсутствии патологии сердечно-сосудистой, мочевыделительной систем),
немотивированная общая слабость, привела к дальнейшему обследованию больныхс выявлением СГ.
Вывод: Детальный анализ клинической симптоматики, анамнеза заболевания и жизни, с
выявлением отягощенной наследственности позволил выявить у 39,47% развитие субклинического
гипотиреоза.
А. В. Лисова
СОВРЕМЕННЫЕ МЕТОДЫ ЛЕЧЕНИЯ ГЕМАНГИОМ У ДЕТЕЙ
Научный руководитель ассистент кафедры детской стоматологии Д. В. Волошин
КГМУ, кафедра детской стоматологии, г.Караганда
Гемангиомы – сосудистые новообразования, которые относятся к доброкачественным опухолям
мягких тканей. Гемангиомы выявляются у 1,1 – 2,6 % всех новорожденных детей. К году этот показатель
увеличивается до 10,1 %. Сосудистые аномалии являются результатом нарушений эмбриогенеза.
Соотношение девочки: мальчики составляет 1:1. Особенно трудно подаются лечению большие
кавернозные и комбинированные гемангиомы сложной анатомической локализации, которые
практически не подвергаются спонтанной регрессии. Несмотря на свою доброкачественность,
гемангиомы отличаются быстрым прогрессирующим ростом. Разрастаясь, они разрушают окружающие
ткани и наносят ребенку значительный косметический ущерб. В первую очередь это относится к
гемангиомам лица и головы.
В отделениях детской хирургии для лечения гемангиом с 2010 года
применяется β-блокатор – анаприлин, аналог пропранолола. Данный метод лечения используется при
обширных и глубоких гемангиомах сложной анатомической локализации: лицо, околоушная
область,половые органы,кисть,стопа.
Данный вид консервативной терапии применен у 152 детей.
Лечение больных пропранололом осуществляется совместно с детским кардиологом, который проводит
мониторинг основных показателей работы сердечно-сосудистой системы до назначения анаприлина и в
процессе лечения. Начальный этап терапии проходит в условиях обязательной госпитализации. Перед
лечением поводится мониторинг ЭКГ, ЭХО-КГ. Пропранолол назначался в дозе 1-2 мг на кг массы тела в
два приема в течение 7 дней с обязательным мониторингом АД и ЧСС до и после приема препарата.
Один раз в неделю контроль ЭКГ, один раз в месяц ЭХО- КГ. Через неделю после приема препарата при
условии стабильных показателей со стороны деятельности сердечно – сосудистой системы дозировка
увеличивается до 3-4 мг на кг массы тела. Длительность лечения от 4 месяцев до 1 года. У всех детей
через 48 часов после начала лечения отмечалось изменение цвета области поражения от интенсивного
красного до фиолетового, образование становилось более мягкой консистенции, уменьшалась
напряженность тканей. В 80 % случаях мы наблюдали регрессию гемангиом – уменьшение объема
опухоли, прекращался рост, на поверхности гемангиомы появлялись белесоватые островки участков
здоровой кожи.
Литература
1.
М.Н.Аничков»Гемангиомы труднодоступных областей»,1978
2.
Г.А.Байров ,Лечение гемангиом в детском возрасте»Пигментные и сосудистые опухоли»,Киев 1999
МОЛОДЕЖЬ И НАУКА: НОВЫЕ ВЗГЛЯДЫ И РЕШЕНИЯ
131
3.
Б.Л.Бронштейн,»Врожденные гемангиомы кожи и их строение в зависимости от длительности
существования»,1978
Н. А. Лозинская, А. П. Руденок, А. П. Шупик
ПЕРВИЧНАЯ ПРОФИЛАКТИКА ФОЛАТ-ЗАВИСИМЫХ ВРОЖДЕННЫХ ПОРОКОВ
РАЗВИТИЯ
Научный руководитель И. Л. Копобаева
КГМУ, кафедра акушерства и гинекологии, г. Караганда
Введение. Высокая популяционная частота врожденных пороков развития (ВПР) у
новорожденных (2-3%), спорадический характер их возникновения в подавляющем большинстве случаев
(до 95%), высокая частота эмбриональных и плодовых потерь, обусловленных ВПР (80%—85%),
значимый вклад пороков развития в структуру причин младенческой смертности, заболеваемости и
детской инвалидности [1], определяют их чрезвычайное медицинское и социальное значение для
практического здравоохранения стран мира. Неблагоприятное влияние на психологическое состояние
семьи и репродуктивное здоровье женщины самой процедуры прерывания беременности плодом с
летальными ВПР. Высокая частота тяжелых ВПР, требующих сложной хирургической коррекции и
реабилитации с применением дорогостоящих высокотехнологичных методов, определяют поиск и
развитие путей эффективной первичной профилактики ВПР, как приоритетного направления в системе
охраны материнства и детства.
Сегодня методы профилактики ВПР у плода и новорожденного имеют научное обоснование и
позитивный практический опыт, разработаны и четко сформулированы профилактические стратегии,
требующие комплексного подхода. Первичная профилактика предполагает обеспечение условий для
благоприятного зачатия и физиологического внутриутробного развития ребенка. Одним из наиболее
значимых достижений мировой медицины явилось планирование «безопасной» беременности, то есть
прегравидарная подготовка, относительно предупреждения некоторых распространенных пороков
развития у плода, связываемых с фолатной недостаточностью матери, посредством массового лечения
женщин репродуктивного возраста фолиевой кислотой (ФК) в периконцепционный период. В
восьмидесятые годы прошлого столетия в мировой медицинской печати появились первые сообщения о
том, что дефицит активного фолата у беременной женщины способствует накоплению гомоцистеина и
недостатку метионина, что на ранних стадиях эмбрионального развития нарушает скорость деления
клеток и клеточную миграцию, повышая риск возникновения наиболее тяжелых и некорригируемых
ВПР - дефектов нервной трубки (ДНТ) у плода [2]. Данное открытие явилось ярким событием в
тератологии, медицинской генетике, репродуктологии, акушерстве, педиатрии и в профилактической
медицине в целом. Уже в 90-ые годы прошлого столетия международной медицинской общественностью
были представлены доказательства в отношении роли приема ФК женщинами в период планирования и
первых трех месяцев беременности для снижения риска развития у ребенка ВПР. Пороки развития, для
которых был зарегистрирован профилактический эффект при приеме ФК будущей матерью, были
определены как фолат-зависимые. ФК совместно с витамином В
12
необходима для деления клеток, что
особенно важно для тканей, которые активно делятся (в период формирования и роста эмбриона);
участвует в кроветворении, образовании нуклеиновых кислот; очень важную роль играет в
формировании нервной трубки плода [2].
За 2013 год по Карагандинской области по данным УЗИ-исследования было выявлено 304 плода, у
которых были диагностированы ВПР, из них прервано по генетическим показаниям 151 беременность
(49,7%). Родилось за 2013 год 306 новорожденных с ВПР, из которых 65% составили фолат-зависимые
ВПР, 10 новорожденных (3,3%) умерло в течение первых 7 дней своей жизни. Структура ФВПР
представлена следующим образом: пороки сердечно-сосудистой системы (ВПР ССС) – 28,4 %,
хромосомные болезни (ХБ) -7,2 %, челюстно-лицевые аномалии (ЧЛА) – 4,3 %, множественные ВПР
(МВПР) - 1 %, пороки ЦНС (ВПР ЦНС) – 3,9 %, редукционные пороки конечностей (РПК) - 1 %. В
структуре смертности от ФВПР (умершие в 1 неделю жизни) множественные ВПР составили 1 %, ВПР
ССС – 2,5 % [3].
Достарыңызбен бөлісу: |