6LniMci3 адам езш коршаган дуниедеп ненщ ecidpin, ненщ
жацарып жаткднын 6ine бермещц; сейтш, кдндай кубы-
лыстыц куш еткенш, кдндай нэрседен тущлш не “кулш
кршгасу” керек екенш ангара бермейдь Осыган орай, сати-
рикке де кояр талап улкен: бупнп биымда кауым кез келген
усак кылжакзса мез бола алмайды, кейде кейб1р автордыц
ез! не Kemracepi кдрык, боп жаткдн кдцбак кулюден оныц
жиренух де мумкш. Демек, алдымен сапфикпц ез1 бшмдар,
мэдениетп жене талгампаз болуы, сол аркылы терец сати
ралык гуманизм пафосына шалкып шыгуы шарт.
Сатира — халыкзъщ рухани куип мен куатыныц кепш.
Сондыкган да трек сатириктерг Эзоп, Аристофан, Лукиан,
рим сатириктер1 Ювенал, Гораций, Плавт, солар секищ
орыс не агылшын, француз не испан сатириктершщ
эркдйсысы-ак. ескшщ жауы, жацаныц жаршысы, жаркын
келешек ушш куресупп болтан. Бул ретте, сатира табиги
жагынан ешкдшан кертартпа нерсе бола алмайды, жалпы
эдеби дамудагы ершш, шгерйхпл Ьем кдйсар куш icnerri.
Сатира жайын толтаганда мувдагы непзй эцпменщ
аркдуы сатиралык образ жайы болуга тшс.
Кдзак, едебиетшщ тарихына кдрап отырсак, ак, жаркын,
адал кулю сеюлда, уытты, удай ащы сатиралык агыс та ез
арнасымен толкып, жалпы керкемдак дамуга эркдшан inece epin отырган. Халыккд Жат, душпан атаульпшц бэр! Жезтыр-
нак немесе Мыстан тэрида турлше жан туцшерлйс жатамсыз
типтерге жинакхалып, ертепнщ акиык epnepi олармен куш
сынасып, ксскш ест, кебше жецген. Бул сатиралык образ
дыц ауыз эдебиетшДеп
