дегендерді арашалап алуға да болар еді. Бірақ бұл жерде де сөз орынды
болмаған соң, қонымды да емес. Бөгде стильдік элементтерді жазушы
белгілі бір мақсатқа орай әдейі жұмсап, стильдік бояуларды "дәл" бере
білсе, көркем шығарма тілінің жарасымы арта түседі. Сонда ғана бұл тәсіл
көркем сипатқа ие болып, шығарма тілінде тартылған жаңа желідей
көрінеді.
Ал әр түрлі стильдердің парқын ажыратпай, әйтеуір осылай екен
деген желеумен көркем әдебиет тілінде колдана беру автордың тіл
түйсігінің төмендігін көрсетеді. Әдеби тілдің жүйеге түскен стильдік
нормасымен санаспай, әр басқа стильдік элементтерді көркем шығарма
тілінде мақсатсыз араластырып жіберу – эклектизм. Тіл бояуы бұзылған
ондай шығарма өмірдің, шындықтың көркем суретін дұрыс бере алмайды.
Әдетте сөз мағынасына жете мән бермей қолдану, тігісі теріс тіркес
құру немесе жалған метафора, жасанды теңеуге бой ұру тәрізділердің
көркем тіл өрнегіне мүлдем жат екендігі белгілі. Сондықтан да кейбір
жазушылардың тілінде ұшырайтын мұндай олқылықтар ара-тұра орынды
сыналып, кемшіліктер дәл көрсетіліп те жүр. Ал әр түрлі стильдік
элементті көркемдік мақсатқа сай жұмсамай, араластырып жіберу де
сөздің стильдік өрісін білмей жұмсау да, сайып келгенде, тіл көркемдігін
мүлдем төмендететін дерттер. Бірақ мұндай кемшіліктер шығарма тілін
талдаған сын, мақала, рецензияларда көбіне сын қаламына ілінбей,
жабулы күйде қалып жүр. Ал баспа беттерінде жарық көріп жатқан
әңгіме, повесть, романдардың қайсы бірін оқып отырсақ, кейбір
авторлардың сөздің стильдік бояуына мән бермей жұмсайтындығы
байқалады. Әр түрлі стильдік элементтер жөнсіз араласқан ондай
шығарманың тілі ала-құла көрінеді.
–
Естідің бе, естімедің бе, өзің көрген Шырын жеңгең мен жалғыз ұлым он
Достарыңызбен бөлісу: